امام صادق 7 فرموده است، واى بر گروهى كه فرمان خدا را در مورد امر به معروف و نهى از منكر نپذيرند.[1] همان حضرت فرموده است، مردى از قبيله خثعم به حضور رسول خدا آمد و گفت: اى رسول خدا! به من خبر بده بهترين كار مسلمانى چيست؟ فرمودند: ايمان آوردن به خدا، پرسيد: پس از آن؟ فرمودند: رعايت پيوند خويشاوندى، پرسيد: پس از آن؟ فرمودند: امر به معروف و نهى از منكر. آن مرد پرسيد: كدام كار از همه نزد خدا ناخوش‌تر است؟ فرمودند: شرك به خدا، پرسيد: پس از آن؟ فرمودند: بريدن پيوند خويشاوندى، پرسيد: پس از آن؟ فرمودند: امر كردن به كار ناپسند و باز داشتن از كار پسنديده.[2] پيامبر 6 فرموده‌اند: چگونه خواهيد بود هنگامى كه زنان شما تبهكار و جوانان شما بد كاره شوند و امر به معروف و نهى از منكر نشود؟ گفتند: اى رسول خدا! چنين خواهد شد؟ فرمودند: آرى و بدتر از اين وقتى است كه امر به منكر كنيد و نهى از معروف. گفتند: اى رسول خدا! آيا چنين خواهد شد؟ فرمودند: آرى و بدتر از اين وقتى است كه كار پسنديده را ناپسند و كار ناپسند را پسنديده ببينيد.[3] امام صادق 7 فرموده است، چون آيه هفتم سوره تحريم نازل شد كه خداوند در آن مى‌فرمايد «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خودتان و كسان خود را حفظ كنيد از آتشى كه هيمه و آتش‌گيره آن مرد مانند و ....» نازل شد مردى از مسلمانان نشست و شروع به گريستن كرد و گفت من از خودم عاجز و ناتوانم و اينك تكليف خويشاوندانم بر عهده‌ام نهاده شد. پيامبر 6 فرمودند: براى تو همين اندازه بس است كه آنان را به هر چه خود را فرمان مى‌دهى، فرمان دهى و از آنچه خود را باز مى‌دارى، باز دارى.[4]

مجلس پنجاه و پنجم در واجب بودن نيكى كردن نسبت به پدر و مادر و حقوق واجب آنان بر فرزند

خداوند متعال در آيه هفتاد و هشتم سوره بقره چنين فرموده است «و هنگامى كه‌

[1]. محاسن برقى، صفحات 291 و 295. م.

[2]. قرب الاسناد حميرى، ص 26 و فروع كافى، ص 344، ج 1. م.

[3]. خصال، ص 127، ج 1، همراه با ترجمه آقاى كمره‌يى آمده است. م.

[4]. تهذيب الاحكام، شيخ طوسى، ص 58، ج 2. م.