محمد 6 بنگرم. به من گفت: برگرد كه هيچ آدميزاده‌يى را راهى براى ديدار او نيست تا ديدار فرشتگان از او تمام شود. عبد المطلب مى‌گويد: من شروع به لرزيدن كردم و شمشير را از دست افكندم و براى اينكه اين خبر را به قريش بدهم بيرون آمدم. ولى خداى عز و جل قدرت سخن گفتن را از من گرفت و هفت شبانروز نتوانستم كلمه‌يى به زبان آورم.[1] ميلاد پيامبر 6 روز جمعه هفدهم ربيع الاول عام الفيل (سال حمله ابرهه با فيل به مكه- م.) بوده است و گفته شده است، روز جمعه دوازدهم ماه ربيع الاول بوده است و روايت نخست صحيح‌تر و معروف‌تر است.[2] پيامبر 6 فرموده‌اند: خداوند نطفه مرا از مرواريد سپيد اندوخته‌يى آفريد و از پشتى به پشت ديگر منتقل فرمود تا به پشت عبد المطلب رسيد و آن به دو نيم شد نيمى به پشت عبد الله و نيمى به پشت ابو طالب رسيد. من از عبد الله هستم و على از ابو طالب است و اين است معنى گفتار خداوند كه فرموده است: «و او خدايى است كه بشر را از آب (نطفه) آفريد و براى او خويشى و بستگى ازدواج قرار داد و خداى تو بر هر چيز تواناست.»[3] «درود بر آن كس كه چون جسم پاك و پاكيزه‌اش در زمين جا گرفت. زمين را مقدس كرد، تا هنگامى كه خورشيد مى‌درخشد درود بر نژادگان باد و سلام بر گنبد رخشان سپيد و سلام بر گور.»

مجلس ششم در باره رحلت سرور ما محمد مصطفى 6

بدان كه پيامبر 6 روز دوشنبه، بيست و هشتم صفر سال دهم از هجرت خود،

[1]. اين روايت هم در صفحه 112 اثبات الوصيه مسعودى بدون هيچ كم و كاستى آمده است، و معلوم مى‌شود اثبات الوصيه در اختيار و مورد استفاده فتال بوده است و اين موضوع در خور دقت است. م.

[2]. خوانندگان گرامى توجه دارند كه برخى از بزرگان علماى شيعه مانند شيخ كلينى تولد حضرت ختمى مرتبت6 را دوازدهم ربيع الاول دانسته‌اند( اصول كافى، ج 2، ص 323، چاپ علميه اسلاميه، تهران).

[3]. براى اطلاع بيشتر در مورد اين روايت مراجعه فرماييد به: صفحه 360 جلد 35 بحار الانوار، چاپ دار الكتب الاسلاميه كه از منابع كهن چون تفسير فرات بن ابراهيم و عمدة و كشف الغمه و روضة الواعظين همين روايت و روايات ديگرى را آورده است.