غيرتمندى بيجا نشان دهى (و بدبينى نمايى) زيرا از اين رهگذر آنان كه درستند به نادرستى كشيده مى‌شوند، ولى كار آنها را محكم گير و اگر گناهى ديدى زود بر خرد و كلان منكر شمار. (امّا) مبادا كه (زود) كيفر كنى‌[1] و گناه را بزرگتر سازى و پوزش خواهى را بى‌ارج دارى. (1) بندگان را به نيكويى پرورش ده، و كمتر (بر آنان) خشم گير و بيگناه (آنان را) بسيار سرزنش مكن، و اگر گناه يكى از آنان ثابت شد نكوهشى نيكو و مناسب كن كه نكوهش همراه با گذشت براى كسى كه خرد دارد مؤثرتر از زدن (و تنبيه بدنى) است و بر آنكه خرد ندارد نيز سخت مگير و در قصاص او تخفيف ده.[2] براى هر يك از آنان وظيفه‌اى معين كن كه مسئول آن باشد چه اين روش مؤثّرتر است كه كار را به يك ديگر وانگذارند.[3] خاندان خود را گرامى دار زيرا آنها شهبال تو هستند كه بدانها پرواز كنى و ريشه تو هستند كه به وجود آنها پايدار شده و به مدد ايشان بر مشكلات هجوم مى‌آورى‌[4] و به يارى آنان پيروز مى‌شوى، آنان ياران هنگام سختى تو هستند، پس كريمشان را گرامى دار و بيمارشان را بيمار پرسى كن و در كارهايشان شريك باش و در سختى دستشان را بگير و در همه كار خود از خدا يارى جوى كه او با كفايت‌ترين يار و مددكار است.

دين و دنيايت را به خدا مى‌سپارم و از او خواستارم كه در جهان و آخرت بهترين تقدير را بر تو براند و السّلام عليك و رحمة اللَّه.

سفارش آن حضرت به پسر خود حسين عليهما السّلام‌

(2) اى پسر عزيزم تو را به پرهيزگارى خدا در توانگرى و بينوايى و گفتار حقّ در خرسندى و خشم و ميانه روى در دولتمندى و درويشى و دادورزى بر دوست و دشمن و كردار در چستى و سستى و خشنودى از خدا در سختى و آسايش سفارش مى‌كنم.

(3) اى پسر عزيزم، هر گزندى كه در پى آن بهشت باشد گزند نيست و هر نكوحالى‌اى كه پس از آن دوزخ آيد نكوحالى نيست. هر نعمتى در برابر (نعمت) بهشت كوچك است و هر سختى و بلايى در برابر (بلاى) دوزخ عافيتى باشد.

[1] در پاره‌اى نسخه‌هاى تازه به جاى« اياك ان تعاقب فتعظم الذنب و تهوّن العتب»[ اياك ان تعاقب فيعظم الذنب و يمعون العتب- بپرهيز از آنكه عتاب و سرزنش تند كنى كه گناه بزرگ شود و نكوهش خوار و بيمقدار گردد] آمده است.

[2] در پاره‌اى نسخه‌هاى تازه به جاى« و لا تمسك من لا عقل له و خف القصاص»[ و التمسّك بمن لا عقل له اوجب القصاص- گرفتن گريبان كسى كه خرد ندارد موجب قصاص باشد] آمده و ظاهر آن است كه« و لا تنكل من لا ...

الخ» باشد( كه همان معنى سختگيرى و عذاب دادن است.- م.).

[3] ن: به جاى« و اجعل لكل امرئ منهم»[ ... لكل انسان من خدمك- هر يك از خدمتكارانت‌] و به جاى« لا يتواكلوا»[ لا يتواكلوا في خدمتك- در خدمت تو كار را به يك ديگر وانگذارند]

[4] ن: به جاى« و بهم تصول»[ و يدك التى بها تصول- و دست تو هستند كه با آن پنجه مى‌افكنى‌]