بارى، اين را به ايشان توضيح داد و هر كس روگردان مى‌شد يا عرضه شمشير بود يا بايد توبه مى‌كرد.

(1) 13. امّا مردى كه به همجنس‌گرايى اعتراف كرده، و (بيّنه) و دليلى بر او اقامه نشده بلكه به طيب خاطر و خود به خود اقرار كرده است و امام كه مى‌تواند از جانب خدا كيفر دهد نيز مى‌تواند از جانب خدا بر او منّت نهد (و عفوش كند) آيا اين گفته خدا را نشنيده‌اى كه: هذا عَطاؤُنا ... الآية- اين است بخشش ما ... تا پايان آيه»[1] ما به درستى تو را از تمام چيزهايى كه از ما پرسيدى آگاه كرديم، پس آن را بدان (كه حجّت بر تو تمام است).

(2)

از آن حضرت 7 كوته‌سخنانى در اين معانى روايت شده است.

(3) (امام) 7 به يكى از موالى (بندگان آزاد كرده) خود فرمود: از فلانى (كه كدورتى در ميان آورده) گلايه كن و به او بگو: چون خداوند خير بنده‌اى را خواهد هر گاه (آن بنده) مورد گلايه واقع شود بپذيرد.

متوكّل نذر كرده بود كه اگر خدايش از بيمارى بهبود بخشد مالى «بسيار» صدقه دهد. پس چون بهبود يافت از علماء پرسيد كه ميزان مال «بسيار» چه قدر است؟ ايشان به اختلاف گفتند و به معنى درستى نرسيدند. پس از (حضرت) ابا الحسن 7 در اين باره پرسيد. (امام) 7 (به او) فرمود: هشتاد درهم صدقه دهد، علّت اين اندازه را پرسيد، فرمود: همانا خداوند به پيامبرش 6 فرمود: لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَواطِنَ كَثِيرَةٍ- همانا كه خدا شما را در پيكارهاى «بسيار» و نيز در جنگ حنين يارى كرده است.»[2] ما پيكارهاى پيامبر خدا 6 را شمرديم تا هشتاد پيكار رسيد و خدا اين شماره را «بسيار» ناميده است. متوكّل از اين بيان شادمان شد و هشتاد درهم صدقه داد.

(4) و فرمود 7: خدا را بقعه‌هاست كه دوست دارد در آنها دعا شود تا دعاى كسى را كه وى را خوانده است به اجابت رساند، و بارگاه امام حسين 7 از آن جمله باشد.

[1] سوره ص، 38، بقيه آيه چنين است: ... فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ‌- پس به هر كه خواهى بى‌حساب عطا كن يا از هر كه خواهى باز دار»- م.

[2] التوبه، 25