(1)

كوته‌سخنانى كه در اين معانى از آن حضرت 7 روايت شده است‌

(2) (امام) رضا 7 فرمود: مؤمن، مؤمن نيست مگر آنكه در او سه خصلت باشد: سنّتى از پروردگارش، و سنّتى از پيامبرش 6، سنّتى از امامش 7. سنّت از پروردگارش راز پوشى است، امّا سنّت از پيامبرش 6 سازگارى با مردم و امّا سنّت از امامش 7 شكيبايى در سختى و تنگدستى است.

(3) و فرمود 7: بر صاحب نعمت واجب است كه به نانخورش گشايش رساند.

(4) و فرمود 7: عبادت، روزه داشتن و نمازگزارى بسيار نيست، بلكه به راستى، عبادت انديشيدن بسيار در امر خداوند است.

(5) و فرمود 7: پاكيزگى از اخلاق پيامبران است.

(6) و فرمود 7: سه چيز از روشهاى پيامبران مرسل است: بوى خوش و اصلاح مو و بسيارى هماغوشى.[1] (7) و فرمود 7: امين به تو خيانت نمى‌كند بلكه اين تويى كه به خائنى امانت سپرده‌اى.

(8) و فرمود 7: چون خدا انجام كارى را خواهد، خرد (و تدبير) را از بندگانش بربايد و امر خود را اجرا كند و اراده‌اش را بگذراند، پس چون امرش انجام شد خرد هر خرد ربوده‌اى را به او باز گرداند، آنگه است كه (آدمى با خود) مى‌گويد: اين چگونه بود و از كجا شد؟[2] (9) و فرمود 7: خاموشى بابى از بابهاى حكمت است. به راستى خموشى محبّت آرد، زيرا بر هر خيرى رهنماست.

(10) و فرمود 7: هيچ چيز از (انواع) زياده‌كاريها نيست مگر آنكه به زياده گويى نيازش باشد.[3] (11) و فرمود 7: برادر بزرگتر به منزله پدر است.

آن حضرت 7 را از (صفت) اوباش پرسيدند. فرمود: هر كه را چيزى باشد كه از خدايش باز دارد.

(13) (آن حضرت) 7 به نامه گرد مى‌افشاند و مى‌فرمود: زيانى ندارد.[4] و هر گاه مى‌خواست يادداشتى براى نيازمنديهايش نويسد، مى‌نوشت: بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم. ان شاء الله به ياد خواهم‌

[1] در متن« كثرة الطّروقة» آمده ولى در پاره‌اى نسخه‌ها[ و اخفاء السّر- نهان داشتن راز] است.

[2] مراد از اينكه تدبير بشرى در برابر تقدير الهى مسلوب و بى‌اثر است و آدمى هر چند خردمند باشد در مقابل آن حيران است.- م.

[3] يعنى كردار فضولى لازمه گفتار نيز هست و بر عكس.- م.

[4] مراد خاك نرم يا گرده گچ است كه براى خشك كردن رطوبت مركّب بر كاغذ مى‌پاشيدند و اين عمل كار آب خشك كن را كه اينك مرسوم است مى‌كرد.- م.