پياپى به شما خمس اموال رسيده و آنها را مرتبا دريافت كرده‌ايد به طورى كه امروز ديگر شما را بدان نيازى نيست و ساير مسلمانان نيازمند و محتاجند، شما حقّ خود را در اين مال از پيش (به عنوان سلف) به ما وام دهيد تا از نخستين چيزى كه در آينده براى مسلمانان برسد آن وام را به شما بپردازم. (1) من از دادن پاسخ به او خوددارى كردم زيرا بيم داشتم چون آن را به عنوان وام سلف درخواست مى‌كند اگر اصرار كنم همان چيزى را كه در باره حق بزرگتر ما، يعنى ميراث پيامبرمان 6 كه بر سر آن به او اصرار كرديم گفته است، در مورد خمس متعلق به ما نيز بگويد. امّا عباس به او گفت: اى عمر حق ما را ناديده مگير زيرا خداوند آن را استوارتر از حق ارثى كه بين ما مقرر داشته، ثابت فرموده است. عمر گفت: و شما از هر كس ديگر شايسته‌تريد كه به مسلمانان ارفاق و مهربانى كنيد، و مرا واسطه كرد. پس عمر آن اموال را دريافت نمود. سپس (على 7) فرمود: به خدا سوگند (ديگر) مالى به آنها نرسيد كه ما دريافت كنيم تا آنكه (عمر) به خدا پيوست (و بمرد) و بعد از او هم ما نتوانستيم حق خود را بگيريم. (2) آنگاه على 7 افزود: به راستى خداوند صدقه (و زكات) را بر پيامبر خدا 6 حرام كرده و به جاى آن سهمى از خمس براى او نهاده است، و زكات را به ويژه بر خانواده او حرام كرد نه بر قوم و تبار ايشان (كه قريش باشند) و از خمس سهمى براى خردسال و كهنسال و مرد و زن و درويش و حاضر و غايب آنها مقرر داشت و اين سهم را از آن رو بديشان داد كه خويشاوندان پيامبر خود هستند و اين سهام از ايشان زايل نمى‌شود. سپاس خداوندى را كه او را از ما و ما را از او قرار داد. پيامبر خدا 6 از خمس به هيچ كس جز ما و هم پيمانان و وابستگان ما چيزى نداد زيرا آنها نيز از مايند و از سهم خود به مردمى هم كه ميان او با ايشان حرمتى بود، از راه كمك به تقويت روابطى كه در ميانه وجود داشت، چيزى بخشيد.

(3) اينك به درستى، من آنچه را خداوند در باره مصرف اين غنيمتهاى چهارگانه روشن ساخته و آنچه را با فرمان خود در باره آنها وعده داده و با بيان شافى و برهان روشن بيان كرده و وحى بر آن نازل شده و پيامبر مرسل بدان عمل كرده است، به تو آموختم. پس هر كه گفته خدا را تحريف كند يا پس از آنكه آن را شنيد و فهميد دگرگون سازد گناهش به گردن خود اوست و خدا در آن مورد طرف دعوى اوست. و السّلام عليك و رحمة الله و بركاته.

(4)

برهان آورى امام 7 بر صوفيان هنگامى كه بر او درآمدند و كوشش براى كسب روزى (و تلاش معاش) را نهى مى‌كردند.

(5) سفيان ثورى نزد امام ابى عبد الله (صادق) 7 آمد و بر تن امام جامه‌هايى سپيد كه (از