ظرافت و پاكى) به پرده روى سپيده تخم‌مرغ مى‌مانست ديد[1] به آن حضرت عرض كرد: به راستى، اين جامه تو نباشد. (1) حضرت 7 به او فرمود: از من بشنو و آنچه را مى‌گويم به دل بسپار كه اگر بر سنّت (و ملازمت) حق بميرى و بر بدعت نميرى برايت در دنيا و آخرت خير است.

من (بايد) تو را آگاه كنم كه پيامبر خدا 6 در دوران تنگى و سختى‌[2] بسر مى‌برد، ولى وقتى دنيا روى آورد (و رفاه و فراوانى نعمت باشد) سزاوارترين مردم به بهره‌گيرى از نعمتهاى دنيا نيكان جهانند نه بدكارانش، و مؤمنان آنند نه منافقانش، و مسلمانانش باشند نه كافرانش. اى ثورى چرا (پوشيدن جامه نرم و پاكيزه را بر من) ناروا شمردى؟ به خدا سوگند، بر من- كه چنينم مى‌بينى- از آن زمان كه به عقل رسيدم، صبح و شامى نگذشته كه در مالم حقّى باشد كه خدايم فرموده به مصرف معلومش رسانم و آن را به همان مصرف نرسانده باشم.

(2) (راوى) گويد: سپس مشتى زاهدنما[3] كه مردم را دعوت مى‌كردند همگى، همچون آنان باشند و به روش آنها سختى كشند (و نظافت و آسايش را ترك گويند) گفتند: در واقع اين دوست ما از سخن تو دلگير شد و از اين رو دليلى به خاطرش نرسيد (كه پاسخت گويد ولى ما را دليلهايى است).

امام 7 فرمود: شما دليلهاى خود را بياوريد. گفتند: دليلهاى ما از قرآن است. (حضرت) 7 فرمود: آنها را بيان كنيد كه (ادلّه قرآنى) شايسته‌ترين چيزى است كه پيروى شود و بدان عمل بايد كرد. گفتند: خداى تبارك و تعالى در مقام بيان رفتار پاره‌اى از ياران پيامبر 6 مى‌فرمايد: وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌- و ديگران را بر خويش مقدّم مى‌دارند، هر چند خود به همان چيز نيازمند باشند و آنان كه از آزمندى نفس خويش در امان مانند هم آنان رستگارانند.»[4] پس (خداوند) كردار ايشان را ستود و در جاى ديگر فرمود: وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً- و خوراك را با وجود دوست داشتنش به فقير و يتيم و اسير اطعام كنند»[5] و ما به همين دو آيه اكتفا مى‌كنيم.

آنگاه يكى از حاضران مجلس گفت: ما نديده‌ايم كه شما خود به خوراك خوب بى‌ميلى نشان دهيد و با اين حال به مردم دستور مى‌دهيد كه از مال خود دست كشند تا شما از آن بهره‌مند شويد.

(3) حضرت ابو عبد اللَّه 7 فرمود: از سخنانى كه سودى ندارد بگذريد، همه به من بگوييد: آيا

[1] كلينى رحمه اللَّه اين روايت را در الكافى ج 1 ص 345 از فروع آورده و در آن به جاى« غرقى البياض»[ غرقى البيض- پرده تخم مرغ‌] و در پاره‌اى نسخه‌ها نيز[ غرقى البياض‌] آمده است.

[2] در الكافى به جاى« مقفر جشب»،[ مقفر جدب- تنگى و خشكسالى‌] آمده است.

[3] در الكافى به جاى« ممّن يظهر التّزهّد»،[ يظهرون الزّهد- كه اظهار زهد مى‌كردند] آمده است.

[4] الحشر، 9

[5]( الدّهر)، الانسان، 8