(1)

سخنرانى آن حضرت 7، آنگاه كه گروهى بر يكسان بخشى او از بيت المال خرده گرفتند

امّا بعد:

(2) اى مردم، به راستى ما پروردگار و معبود و ولى نعمت خود را سپاس داريم كه بى‌توان و نيروى ما (به دادن اين همه نعمت) بر ما منّت نهاد و تفضّلى فرمود تا ما را بيازمايد كه سپاسگزاريم يا ناسپاس. پس هر كه سپاسگزارى كرد افزونش بخشيد و هر كه ناسپاسى كرد عذابش فرمود. و گواهى مى‌دهم كه خدايى جز خداوند نيست، يكتاست و شريكى ندارد و يگانه و بى‌نياز است. و گواهى دهم كه محمّد بنده و فرستاده اوست كه او را از سر رحمت بر بندگان و شهرها و جانداران و چهار پايان مبعوث فرمود، (بعثت او) 6 و سلّم نعمتى است كه (خداوند) به ما ارزانى داشته و منّت و تفضّلى است كه بر ما نهاده است.

(3) اى مردم، بهترين مردمان از نظر مقام نزد خداوند و گرانقدرترين ايشان، فرمانبردارترين ايشان از اوامر الهى و آن كس است كه بيشتر عمل به طاعت خدا كند و از روش پيامبر خدا 6 فزونتر پيروى نمايد و قرآن خدا را (با بكار بستن آن) بيشتر زنده دارد. هيچ يك از خلق خدا را به ديده ما مزيّتى نيست مگر به طاعت خدا و پيامبرش و پيروى كتاب او و روش پيامبر وى 6. اين است كتاب خدا در ميان ما و منشور پيامبر خدا در روش او در بين ما كه جز نادانى مخالف و لجوج اين (حقيقت) را ناديده نگيرد كه از جانب خداست.

(4) خداوند عزّ و جلّ فرمايد: يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‌ وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ‌- هان اى مردم همانا ما شما را از مرد و زنى آفريديم و شما را به هيأت اقوام و قبايلى در آورده‌ايم تا با يك ديگر انس و آشنايى يابيد، بيگمان گرامى‌ترين شما در نزد خداوند پرهيزگارترين شماست»[1] پس هر كه تقواى خدا ورزد شريف و گرامى و دوست داشتنى است و همچنين باشند اهل طاعت او و طاعت پيامبرش (كه) خداوند در كتاب خود فرمايد: إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌- اگر خدا را دوست مى‌داريد مرا پيروى كنيد تا خدا نيز شما را دوست بدارد و گناهانتان را بيامرزد و خداوند آمرزگار مهربان است».[2] (و نيز) فرمود «فرمان خدا و رسول را اطاعت كنيد و اگر از (فرمان) آنان روى گردانيد (و كافر شويد بدانيد) همانا كافران را هرگز دوست نخواهد داشت»[3] ...

[1] الحجرات، 13

[2] آل عمران، 31

[3] مفاد عبارت از آيه 32، سوره آل عمران گرفته شده است.- م.