و زشت‌ترين كارهاست.

«وَ مَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِيناً»[1].

و كسى كه كاسب خطا يا گناه شود، سپس پاكدامنى را در معرض تهمت قرار دهد، بهتان و گناه آشكارى را متحمل شده است.

پيامبر بزرگ اسلام 6 و سلم فرمودند:

مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً اوْ مُؤْمِنَةً قالَ فِيهِ مَا لَيْسَ فِيهِ اقَامَهُ اللَّهُ تَعالى‌ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى‌ تَلٍّ مِنْ نارٍ حَتّى‌ يَخْرُجَ مِمّا قَالَهُ فِيهِ‌[2].

كسى كه به مؤمنى افترا ببندد يا در حق او چيزى بگويد كه در او نيست، خداوند او را در قيامت بر تپه‌اى از آتش نگاه مى‌دارد، تا گفته‌اش را در حق مؤمن ثابت كند!

امام صادق 7 فرمودند:

مَنْ باهَتَ مُؤْمِناً اوْ مُؤْمِنَةً بِما لَيْسَ فِيهِمَا، حَبَسَهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِى طِينَةِ خَبالٍ حَتّى‌ يَخْرُجَ مِمّا قَالَ. قُلْتُ: وَمَا طِينَةُ خَبالٍ؟ قالَ: صَديدٌ يَخْرُجُ مِنْ فُروجِ الْمُومِساتِ- يَعْنِى الزَّوانِىَ‌[3].

كسى كه به مرد مؤمن يا زن مؤمنه‌اى تهمت بزند و آنچه را كه در آنها نيست بگويد خداوند در قيامت او را در طينت خَبال حبس مى‌كند تا گفته‌ى خود را ثابت نمايد. راوى مى‌گويد: به حضرت گفتم: طينت خبال چيست؟ فرمود:

چرك و خونى است كه از محل زناى زناكاران بيرون مى‌آيد!

[1] - نساء( 4): 112.

[2] - عيون اخبار الرضا: 2/ 33، باب 31، حديث 63؛ بحار الأنوار: 72/ 194، باب 62، حديث 5.

[3] - معانى الأخبار: 163، باب معنى طينة خبال، حديث 1؛ بحار الأنوار: 72/ 194، باب 62، حديث 6.