و مردم دورو و دو زبان ذكر كرده و خود به دروغگويى آنان شهادت مى‌دهد:

«وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ»[1].

و خداوند شهادت مى‌دهد كه همانا اهل نفاق بدون شك دروغگو هستند.

از رسول خدا 6 و سلم روايت شده:

كَبُرَتْ خِيانَةً انْ تُحَدِّثَ اخاكَ حَدِيثاً هُوَ لَكَ مُصَدِّقٌ وَأَنْتَ بِهِ كاذِبٌ‌[2].

بزرگ خيانتى است كه با برادر دينى خود به دروغ سخن بگويى، در حالى كه او تو را راستگو مى‌پندارد.

امام على 7 فرمودند:

تَحَفَّظُوا مِنَ الْكِذْبِ، فَانَّهُ مِن ادْنَى الْاخْلاقِ قَدْراً، وَهُوَ نَوْعٌ مِنَ الْفُحْشِ وَضَرْبٌ مِنَ الدَّناءَةِ[3].

از دروغ خود را بپاييد كه پست‌ترين مرحله‌ى اخلاقى است، دروغ نوعى از عمل قبيح و صنفى از پستى است.

رسول حق 6 و سلم فرمودند:

اعْظَمُ الْخَطايَا اللِّسانُ الْكَذوبُ‌[4].

بزرگ‌ترين خطاها زبانى است كه دروغش از اندازه گذشته!

حضرت على 7 فرمودند:

[1] - منافقون( 63): 1.

[2] - مجموعه‌ى ورّام: 1/ 114، باب الكذب؛ الترغيب: 3/ 596.

[3] - تحف العقول: 224؛ مشكاة الأنوار: 180، الفصل الرابع و العشرون فى محاسن الأفعال؛ بحار الأنوار: 75/ 64، باب 16، حديث 157.

[4] - مستدرك الوسائل: 9/ 85، باب 120، حديث 10283؛ محجة البيضاء: 5/ 243، كتاب آفات اللسان.