آدمى براى ورود به عذاب ابد در روز قيامت است.

بر اساس آيات قرآن مجيد، بهشت در روز معاد محصول حسنات و جهنم معلول سيئات است، و به عبارت ديگر حسنات مصالح ساختمانى بهشت، و سيئات ابزار عذاب دردناك در روز قيامت است.

بياييد اين فرصت بسيار اندكى كه در دنيا به عنوان عمر در اختيار ماست در تحصيل حسنات و دفع سيئات خرج كنيم تا از عذاب دايم در امان بمانيم، و ريزه‌خور خوان نعمت دوست در بهشت شويم.

دروغ‌

سخن به دروغ گفتن امرى است بسيار ناپسند و برنامه‌اى است شيطانى.

قرآن مجيد در بسيارى از آيات، دروغ را از گناهان بزرگ شمرده و دروغگو را در معرض لعنت قرار داده، و براى اهل كذب و تكذيب عذابهاى سختى مطرح مى‌كند.

قرآن مجيد نصاراى نجران را كه براى بحث و گفتگو با پيامبر اسلام به مدينه آمده بودند، و نتيجه‌ى برخوردشان به آنجا رسيد كه با رسول خدا به مباهله بنشينند، قومى دروغگو معرفى كرده و آنان را سزاوار لعنت خدا دانسته.

آرى گناه دروغ به اندازه‌اى سنگين است كه موجب دچار شدن انسان به لعنت خداست.

«ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ»[1].

آنگاه به مباهله برمى‌خيزيم، سپس لعنت خدا را بر دروغگويان قرار مى‌دهيم.

خداوند متعال دروغ و دروغگويى را در قرآن مجيد از اوصاف زشت منافقان‌

[1] - آل عمران( 3): 61.