بر اساس آيه‌ى 83 سوره‌ى بقره كه شرح آن در سطور گذشته آمد، احسان به پدر و مادر، و اقوام و ايتام و مساكين و گفتار نيك و قول حسن و سخن خوب با تمام مردم، از زيباييهاى معنوى است و تائب از گناه، به خصوص گناهان كبيره براى تكميل توبه و اصلاح عمل و گفتار بايد لزوماً پاى‌بند به اين آيه‌ى شريفه شود، و مسايل بسيار مهمى كه در آيه مطرح است با شور و نشاط به اجرا بگذارد تا وجودش از امور زشت شسته و پاك شود، و عمل و اخلاق و گفتارش به عرصه‌ى صلاح و اصلاح درآيد.

اخلاص‌

مسأله‌ى بسيار باعظمت اخلاص و خلوص نيت واقعيتى است كه در قرآن مجيد و روايات به شدت مورد توجه قرار گرفته.

تنها فكر و نيت و عمل و اخلاقى از ارزش برخوردار است، و صاحب آن مستحق اجر عظيم و رضوان الهى است كه غرق در خلوص باشد.

حركت و كار و كوشش، و امور اخلاقى اگر براى غير خدا انجام بگيرد فاقد ارزش است، و نزد خداوند اجر و مزدى ندارد.

كسى كه از گناهان توبه مى‌كند به فرموده‌ى قرآن مجيد بايد پس از توبه به اصلاح حال و قال خود برخيزد، و در تمام امور پناهنده به حضرت حق شود، و تمام دين و شئون دينش را براى خدا خالص كند، و از ريا و خودنمايى بپرهيزد، و در انجام فرايض و تكاليف جز با خدا معامله ننمايد تا معيت با اهل ايمان پيدا كند، در اين زمينه آيه‌ى زير بسيار بسيار قابل توجه و دقت است:

«إِلَّا الَّذِينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ اعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَ أَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولئِكَ مَعَ‌