اگر در آنچه كه بر بنده‌ى خود نازل كرديم گرفتار ترديد و شك هستيد، پس يك سوره مانند آن را بياوريد، و در اين زمينه بجز خدا از گواهان خود، يعنى مهم‌ترين فصحا و بلغا، دعوت كنيد تا شما را كمك دهند، اگر راستگو هستيد!

«قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى‌ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً»[1].

بگو اگر انس و جن براى آوردن مانند قرآن اجتماع كنند به مانندش را نياورند، هر چند پشتيبان يكديگر باشند.

با توجه به اين دو آيه‌ى شريفه كه باب هرگونه شك و ترديد را نسبت به نزول قرآن از جانب خداوند مى‌بندد، باور كردن قرآن و ايمان به اين كتاب باعظمت و ساير كتابهاى آسمانى كه مورد تصديق قرآن است كار مشكلى نيست.

يقين به آخرت هم از طريق توجه و انديشه در آيات قرآن كه آخرت را همراه با دليل و برهان مطرح مى‌كند، برنامه‌ى ساده و آسانى است.

ايمان به غيب و ايمان به قرآن و كتب آسمانى و يقين به آخرت، از زيباييهاى معنوى است كه قلب را زينت مى‌دهد، و آن را تبديل به عرش رحمان و حرم امن الهى مى‌كند، و زمينه‌ى آراسته شدن انسان را به نماز و انفاق كه دو حقيقت عملى و اخلاقى است فراهم مى‌نمايد.

نماز

نماز حقيقتى است كه ظاهر و باطن انسان را در گردونه‌ى طهارت و پاكى مادى و معنوى قرار مى‌دهد، و درون و برون را زينت مى‌بخشد، و براى نمازگزار نورانيتى خاص ايجاد مى‌كند.

[1] - اسراء( 17): 88.