آنجا كه اگر تمام اين جهان پهناور، يعنى آن مقدار كه علوم بشرى به كمك وسايل مختلف علمى از قبيل تلسكوپهاى عظيم نجومى و رصدخانه‌هاى دقيق، پرده از روى آن برداشته بررسى كنيم، همان نظم و قوانين منظمى كه در يك جهان كوچك ديده مى‌شود در آن مشاهده خواهد شد، و از طرف ديگر هر قدر اين عوالم را از هم جدا كرده و تجزيه نماييم تا به جزء بسيار كوچكى مانند «مولكول» برسيم باز مى‌بينيم چيزى از آن نظم جهان بزرگ كم ندارد، با اينكه هر يك از اين موجودات با ديگرى از نظر ذات و حكم و شخص مغايرت دارد.

خلاصه اينكه مجموع عالم يك موجود است و يك تدبير و نظم دايم بر آن حكومت دارد، و تمامى اجزا و ذرات آن با آن همه اختلافى كه با يكديگر دارند، مسخر اين نظام واحدند.

«وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ»[1].

همه‌ى موجودات خاضع و سر به فرمان خداوند قيومند.

از اين بيان نتيجه گرفته مى‌شود كه خداوند و به وجود آورنده و اداره كننده‌ى اين دستگاه عظيم و حيرت‌آور يكى است.

«وَ إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ»[2].

فرشتگان‌

قرآن مجيد در نزديك به نود آيه از فرشتگان سخن به ميان آورده.

قرآن مجيد دشمن فرشته را كافر قلمداد كرده، و كافر به ملائكه را دچار گمراهى بعيد دانسته.

«مَنْ كانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِيلَ وَ مِيكالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ

[1] - طه( 20): 111.

[2] - بقره( 2): 163.