«وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى‌* فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى‌»[1].

قرآن مجيد از دست رفتن ايمان عالم معروف زمان موسى، بلعم باعورا و جدا شدن او را از معنويت، و آلوده شدنش را به ماديت، و پديد آمدن اخلاق هارى را در او محصول پيروى هواى نفس مى‌داند:

«... وَ لكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَثْ ذلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا...»[2].

قرآن مجيد همگان را از اطاعت اهل غفلت، و گرفتاران بند هوا، و افراط گران پست برحذر مى‌دارد و شديداً از دنباله‌روى آنان نهى مى‌كند:

«... وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً»[3].

بر اساس آيات سوره‌هاى مائده، انعام، رعد، مؤمنون، قصص، شورى، جاثيه، محمد[4]، پيروى از هواى نفس، موجب تكذيب آيات كتب آسمانى، گمراهى، جدايى از ولايت خدا، فساد آسمانها و زمين و اهل هر دو، روى گرداندن از نبوت، از دست دادن استقامت، افتادن در دامن اهل غفلت و جهالت، و خوردن مهر كورى بر قلب است.

علامت و نشانه‌ى شناخت هوا فساد اخلاق، فساد عمل، بى‌محاسبه زندگى كردن، عدم رعايت حقوق مخلوق، ستم بر ديگران، ترك عبادت، آلودگى به‌

[1] - نازعات( 79): 40.

[2] - اعراف( 7): 176.

[3] - كهف( 18): 28.

[4] - به ترتيب سوره‌ها آيات 77- 150- 37- 71- 50- 15- 23- 16.