مقام بزرگداشت و تجليل و توثيق آن بزرگوار گفته‌اند. و اگر احتمال خسته ساختن خوانندگان عزيز نمى‌رفت. سخنان فرزانگان ديگرى را نيز كه حاكى از مقام رفيع و ارزشمند او است در اينجا ذكر مى‌كرديم. البته كسانى كه خواستار آن باشند مى‌توانند خود به كتب آتي الذّكر مراجعه و مطالعه نمايند:

النقض تأليف شيخ عبد الجليل رازى قزوينى، مجالس المؤمنين تسترى، الرجال الكبير و الوسيط تأليف استرآبادى، نقد الرجال تفرشى، جامع الرواة اردبيلى، أمل الآمل شيخ حرّ عامليّ، الروضة البهيّة از جابلقى، منتهي المقال حائرى، المشتركات از كاظمى، خاتمة المستدرك نورى، قصص العلماء تنكابنى، شعب المقال نراقى، توضيح المقال كنّى، اتقان المقال از شيخ محمّد طه، تنقيح المقال مامقانى، أعيان الشيعه عاملى، سفينة البحار و الكنى و الألقاب و الفوائد الرضوية كه هر سه كتاب تأليف محدّث قمى- ره- است، و مصفّى المقال و نيز الذّريعة از حاج آقا بزرگ تهراني، الأعلام زركليّ، عقيدة الشيعة تأليف مستشرق معروف دوايت م: دونلدسن، و المنجد في الأدب و العلوم از فردينان توتل يسوعى.

* (مسافرت‌هاى آن بزرگوار به كشورها و شهرهاى مختلف جهت دست)** (يافتن به فضائل و شنيدن حديث از مشايخ بزرگ)*

او در شهر قم بدنيا آمد و در همان جا رشد كرد و نزد استادان آن شهر به فراگيرى دانش پرداخت، در حالى كه آن ديار خود نيز بخاطر مشايخ بزرگش صاحب آوازه و ارج فراوان بود، سپس بدرخواست مردم رى متوجّه آن سامان گشته و در آنجا اقامت گزيد، البتّه در كتب رجال و تراجم ذكرى از تاريخ هجرت آن بزرگوار به رى ديده نشده است، امّا از خلال پاره‌اى مواضع در كتابهاى عيون اخبار الرضا 7 و خصال و امالى تأليفات خود او استفاده مى‌شود كه تاريخ هجرت آن فرزانه بعد از ماه رجب سال 339 و پيش از ماه رجب سال 347 هجرى بوده است، و دليل اين سخن آنكه در تاريخ اوّل از حمزة بن محمّد بن أحمد بن جعفر بن محمد بن زيد بن عليّ بن الحسين بن علىّ بن ابى طالب عليهم السّلام در قم أخذ روايت كرده است، و در تاريخ دوم از