نجاشى و شيخ طوسى- رحمهما اللَّه- حدود بيست كتاب از آنها را در فهرست خود نام برده‌اند، و با كمال تأسف بايد گفت بيشتر آن آثار در طول زمان از بين رفته و اثرى از آن همه بدست ما نرسيده است.

برادران مؤلّف- رحمه اللَّه-:

1- حسين بن على:

نجاشى در فهرست خود شرح حال او را آورده و گويد: ابو عبد اللَّه حسين ابن عليّ بن حسين بن موسى بن بابويه قمّى راست گفتار بوده و داراى كتابهائى است از جمله: كتاب التوحيد و نفي التشبيه، و كتابى كه براى ابى القاسم صاحب بن عبّاد پرداخته يا به او تقديم نموده است، اين خبر را حسين بن عبيد اللَّه براى ما گفته است- تا آخر-.

شيخ طوسى- رحمه اللَّه- در كتاب غيبت خود گويد: ابن نوح گفته كه أبو عبد اللَّه بن سوره- حفظه اللَّه- گويد: أبى الحسن بن بابويه داراى سه فرزند بوده كه دو تن از ايشان بنامهاى محمّد و حسين هر دو فقيه و در حفظ بسيار ماهر بوده‌اند و اخبارى از حفظ داشته‌اند كه ساير دانشمندان قم آنها را از حفظ نداشته‌اند.

ايشان برادر ديگرى بنام حسن داشتند كه برادر ميانى بود و پيوسته به زهد و عبادت روزگار مى‌گذرانيد، و با مردم رفت و آمد و آميزش نداشت، و أهل فقه و فقاهت هم نبود. ابن سوره گويد: هر گاه كه أبو جعفر و أبو عبد اللَّه دو فرزند ابي الحسن عليّ بن الحسين حديثى روايت مى‌كنند مردم از حافظه ايشان و آنچه حفظ دارند دچار شگفتى مى‌شوند و به آنان مى‌گويند: با دعاى امام 7 اين شأن و مقام كه از آن برخورداريد مخصوص به شما دو تن گشته است. ابو عبد اللَّه- حسين بن على مورد بحث- خود گويد: من مجلس حديث داشته و حديث مى‌گفتم در حالى كه كمتر از بيست سال سن داشتم، چه بسا اتّفاق مى‌افتاد كه محمّد بن عليّ الأسود در مجلس من حضور مى‌يافت، و چون سرعت مرا در پاسخگوئى به مسائل حلال و حرام مى‌ديد شگفتى او از كم سنّ و سالى من زياده مى‌گشت و خود مى‌گفت: چه جاى تعجّب است! كه تو بدعاى امام 7 بدنيا آمده‌اى.

ابن حجر در لسان الميزان پس از بر شمردن نسب او گويد: ابن النّجاشى از او