ياد كرده و گويد: وى از فقهاى اماميّه بوده، و شيخ ابو عبد اللَّه غضائرى از او روايت كرده است، او كتاب نفى التشبيه را تصنيف و به صاحب بن عبّاد تقديم نموده است، و صاحب همواره او را بزرگ مى‌داشت و هنگامى كه نزد او بود جايش را در بالاى انجمن قرار مى‌داد- الى آخر-.

بطور كلّى همه كسانى كه از او نام برده‌اند وى را گرامى داشته و مورد ستايش قرار داده‌اند.

او از عدّه‌اى از مشايخ روايت كرده كه از جمله ايشان: پدرش ابو الحسن ابن بابويه، و برادر بزرگوارش ابو جعفر بن بابويه، و نيز ابو جعفر محمّد بن عليّ الأسود، و عليّ بن احمد بن عمران الصفّار، و حسين بن احمد بن إدريس بوده‌اند.

از او نيز عدّه‌اى روايت كرده‌اند و از جمله: الشيخ ابو على الحسن بن محمّد ابن الحسن الشيبانيّ- صاحب تاريخ قم- و السيّد المرتضى علم الهدى علىّ بن الحسين ابن موسى، و الحسن بن احمد بن محمّد بن الهيثم العجليّ مى‌باشند.

همچنين احمد بن محمّد بن نوح ابو العبّاس السيرافي از او روايت مى‌كند و گويد:

«در ماه ربيع الأوّل سال سيصد هجرى به بصره نزد ما آمد». ولى اين تاريخ نادرست است زيرا شيخ و برادرش محمّد بن على بن بابويه پس از 305 بدنيا آمده‌اند، شايد 350 به 300 تحريف شده باشد.

شيخ طوسى- رحمه اللَّه- نيز بواسطه جماعتى از او روايت كرده كه ظاهرا عبارت از: محمّد بن محمّد المفيد، و ابن الغضائريّ الحسين، و ابو الحسين جعفر بن حسكة القمّي، و ابو زكريّا محمّد بن سليمان الحرّانيّ، و السيّد محمّد بن حمزة المرعشيّ مى‌باشند.

و السلام. با استفاده از مقدّمه كتاب معانى الاخبار و كمال الدين.

محمد جواد غفارى 1366