24- باب جواز مشورت كردن با كسى كه مرتبه او پايين‌تر است‌

1- معمّر بن خلّاد گويد: يكى از غلامان امام رضا (ع) به نام سعد وفات يافت؛ امام به معمّر فرمود: شخصى با فضيلت و امانتدار به من معرّفى كن، در پاسخ گفتم: من كسى را به شما معرّفى كنم؟ حضرت با حالت شبيه شخص غضبناكى فرمود: پيامبر خدا با يارانش مشورت مى‌كرد و بعد در باره آنچه كه مى‌خواست تصميم مى‌گرفت.

[1] فضيل بن يسار گويد: امام صادق (ع) در باره كارى با من مشورت كرد، به امام گفتم: خدا شما را يارى دهد، كسى مانند من مشاور شما باشد؟ امام فرمود: آرى هر زمانى كه با تو مشورت كنم.

3-[2] حسن بن جهم گويد: جمعى در خدمت امام رضا (ع) بوديم. ايشان يادى از پدر بزرگوارش نمود و فرمود: هيچ عقلى با عقل او برابرى نمى‌كرد، در عين حال در بسيارى اوقات با يكى از غلامان سياه پوست خود مشورت مى‌كرد، به آن حضرت گفته شد آيا با چنين كسى مشورت مى‌فرمايى؟ در پاسخ فرمود: چه بسا خداى تبارك و تعالى مشكل را به زبان چنين شخصى برطرف كند، بسيارى اوقات در باره مزرعه يا باغ آن حضرت را راهنمائى مى‌كردند و آن حضرت به آن عمل مى‌فرمود.

4-[3] سيّد رضى (در نهج البلاغه) از حضرت علىّ (ع) نقل كرده است كه عبد اللَّه بن عبّاس نظر خود را به عنوان يك مشاور براى امام على (ع) بيان كرد، امّا

[1] -( باب 24:) محاسن برقى، ص 601.

[2] - محاسن برقى، ص 602.

[3] - نهج البلاغه، قسمت دوم، ص 221.