شناخته و رعايت نشود ضررش براى مشورت‌كننده از نفعش بيشتر است.

آن حدود عبارتند از: كسى كه با او مشورت مى‌شود: 1- عاقل باشد. 2- آزاده ديندار باشد. 3- دوست مهربان و مانند برادر باشد. 4- اگر از راز تو آگاه شد مثل اين كه خودت به آن آگاهى و آن را مكتوم و پوشيده مى‌دارد. زيرا تو زمانى از راهنمايى مشاور سود مى‌برى كه او عاقل باشد، و وقتى كه وى آزاد مرد متديّن بود نهايت كوشش را براى نصيحت كردن تو به كار مى‌برد، وقتى كه دوست مهربان و مانند برادر باشد و او را از راز خويش آگاه كردى راز تو را پوشيده نگاه مى‌دارد، و آگاهى او مانند اين است كه خودت به آن آگاهى، [اگر اين شرايط رعايت شود] مشورت جامع و نصيحت كامل مى‌گردد.

23- باب وجوب راهنمايى كسى كه تقاضاى مشورت مى‌كند

1-[1] امام جعفر صادق (ع) فرمود: مردى به نزد امير المؤمنين (ع) آمد و عرض كرد براى مشورت به خدمت شما آمده‌ام.

حسن و حسين [دو فرزند شما] و عبد اللَّه بن جعفر از دخترم خواستگارى كرده‌اند (كداميك را قبول كنم)؟ حضرت علىّ (ع) فرمود: كسى كه با او مشورت كند مورد اعتماد است، [فرزندم‌] حسن زنان را طلاق مى‌دهد، دخترت را به همسرى حسين درآور كه او براى دخترت مناسبتر است.

2-[2] امام صادق (ع) فرمود: كسى كه با برادر مؤمنش مشورت كند و او نظرش را خالصانه بازگو ننمايد خداى عزّ و جلّ قدرت فكر و انديشه را از وى مى‌گيرد.

[1] -( باب 23:) محاسن برقى، ص 601.

[2] - محاسن برقى، ص 602