نَصُوحاً عَسى‌ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا اْلأَنْهارُ ....[1]

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، به درگاه خدا توبه‌اى راستين كنيد، اميد است كه پروردگارتان، بدى‌هايتان را از شما بزدايد و شما را به باغ‌هايى كه از زير [درختان‌] آن جويبارها روان است درآورد ...»

توبه نصوح، توبه بدون بازگشت است و نيازمند يك تصميم جدى و قاطع.

روشى كه براى دستيابى به توبه نصوح از سوى پيشوايان دينى ارائه گرديده، چنين است:

گناهكار ابتدا بايد از عملكرد بد خويش پشيمان شود، سپس تصميم بگيرد از اين پس خود را به معاصى نيالايد و گناهان مرتكب‌شده را ترك گويد، آن‌گاه از پيشگاه خداوند طلب مغفرت و آموزش كند.

گناهان نيز بر دو قسم‌اند:

1- حقّ‌اللَّه 2- حق‌الناس‌

[1] - تحريم: 8