رياكارى عازم آن ديار مى‌شوند.[1]

و طبيعى است كه هيچ يك از اين سه دسته، بهره و نصيب معنوى از اين سفر نخواهند داشت.

از اين‌رو حاجيان پيش از سفر، بايد هدف و انگيزه خود را مشخص كنند و سپس در راستاى همان اهداف درنظر گرفته شده، برنامه‌ريزى نموده، سفر را آغاز نمايند.

2- توبه و استغفار

پس از آن‌كه خداخواهى و خداجويى به‌عنوان هدف مشخص شد، حاجى بايد زنگارهاى گناه و معصيت را از جان و دل بزدايد، و روح را از تيرگى‌ها پاك كند تا زمينه را براى راه‌يابى به محضر حق و حريم عشق و پذيرش در پيشگاه معبود فراهم سازد.

امام صادق 7 فرمود:

«إذا ارَدْتَ الْحَجَّ ... ثُمَّ اغْسِلْ بِمَاءِ التَّوْبَةِ الْخَالِصَةِ مِنَ الذُّنُوبِ ...».[2]

«هرگاه اراده حج كردى ... با آب توبه خالص گناهانت را بشوى ...»

[1] - تهذيب، ج 5، ص 463، ح 1613- تاريخ بغداد، ج 10، ص 296

[2] - مصباح‌الشريعه، ص 142