او مى‌خورد و در ملك او ساكن است و بقوت و نيروئى كه او به وى عنايت فرموده معصيت او مى‌كند، ولى ذات اقدس حق به بزرگواريش او را بر گناهانش نمى‌گيرد، و از او بازخواست نمى‌كند، اگر باين مطلب توجهى نمود اميدوارى بعنايت پروردگار در او قوت مى‌گيرد، و حال استعانت در قلبش پديد مى‌آيد و اگر پس از پيدايش اين حال در آن مسائلى كه بضرر او نيست از خدا يارى طلبيد و كمك خواست بداند كه دعايش مستجاب و حاجت او بر در خانه او است و اگر آنچه كه از خدا مى‌خواهد بضرر او باشد و او آن را خير بپندارد خداوند بجاى آن شر يا در دنيا و يا در آخرت خيرى به او عنايت خواهد نمود، و آنچه كه در آخرت نصيب انسان گردد بهتر و پايدارتر است، پس بهتر اينست كه انسان در دعايش آنچه را كه صلاحش نيست استثنا كند، و يا اينكه اگر از كسانى است كه به گرفتارى دنيا در ازاء خير و خوبى آخرت راضى نيست آنچه را كه مى‌طلبد بشرط صلاح و عافيت طلب نمايد.

و بدانكه آنچه كه از شرايط كمال استعانت در مورد صفات حضرت حق تعالى بيان داشتيم، تمام آنها از لوازم اسماء پنج‌گانه حضرت حق تعالى است، بلكه همه آنها به اجمال در لفظ جلاله «اللّه» مندرج و در چهار اسم ديگر بتفصيل آمده است.

اهدنا الصراط المستقيم.

ما را براه راست و صراط مستقيم رهنمون باش.

از تفسير امام 7 و كتاب معانى الاخبار نقل شده كه يعنى ما را به راهى كه به محبت تو منجر مى‌شود و به بهشتت مى‌رساند و مانع اين مى‌شود كه ما از هواهاى نفسانى پيروى كنيم و خود را نابود كنيم و يا اينكه آراء