فصل «در اهتمام به اوقات شريفه»

در اين فصل بيان امورى چند لازم است، اول درباره آنچه كه در هر سال يك‌مرتبه واقع مى‌شود. دوم درباره آنچه كه در هر ماه يك‌بار. سوم آنچه كه در هر هفته يك‌بار و چهارم آنچه در هر شب و روز از اعياد شريفه و ايام تولد پيشوايان و ليالى قدر و روزهائى كه در آنها امر مهمى از جانب حضرت حق تعالى نسبت ببندگان انجام گرفته وارد شده است.

اما اعياد: لازم است كه ابتدا معناى عيد چنانكه سيد ابن طاووس در كتاب «اقبال» بيان نموده دانسته شود از آن جمله بفهمد كه عيد از جمله مقامات سعادت و روز اقبال خدا بر بندگان و احضار آنها در پيشگاه جلال حضرت حق، و روز پوشانيدن خلعت محبت او بر دلها و بر افراشتن لواء قرب الهى و تابش خورشيد اقبال بر آمال و روز عمل و خوشحالى از قبول آن و روز اجابت در خواست بندگان از جانب پروردگار و روز بخشيدن جوائز و تسليم كليدهاى رضا و رضوان و نوشتن امان‌نامه براى بندگان و روز تهيه آنچه كه در منزلى كه آدمى در پيش دارد بكار او مى‌آيد، مى‌باشد.

روز عيد روزى است كه ذات بارى‌تعالى درهاى احسان و انعام خود را بروى خاص و عام مى‌گشايد و جود و كرم و بذل و بخشش نعمتهاى خود