انجام دادن برنامههاى دينى كه سعادت دنيا و آخرت را تأمين مىكند
نياز به فرصت دارد و اگر تمام يا بيشتر عمرانسان، صرف زندگى مادى شود، ديگر
نمىتواند به تهذيب نفس وانجام اعمال دينى بپردازد از اين رو، اميرمؤمنان (ع)
مىفرمايد:
«كَيْفَ يَسْتَطيعُ صَلاحَ نَفْسِهِ مَنْ لا يَقْنَعُ بِالْقَليلِ»[2]
ارجمند شدن هر كسى در گرو قناعت اوست، حرص وتوجّه زياد به مال ومنال
دنيا با عزّت نفس منافات دارد، و كسى كه به اندك اكتفا كند هيچ گاه به ديگران
نيازمند نخواهد شد. حضرت على 7 مىفرمايد: