كند و اگر بخواهد به بالا دست خود بنگرد هيچ گاه در كيفيت زندگى توقف نخواهد كرد مگر اينكه خود، برترين مرفه جهان گردد وچنين چيزى به مصلحت او نيست.

ه- ياد مرگ‌

در قرآن كريم و احاديث ائمّه معصومين : سعى زيادى شده است كه انسان، مرگ را فراموش نكند وبه ياد عالم قيامت باشد. همچنين ايمان به معاد در رديف ايمان به خدا ذكر شده است.

مؤمن، دنيا را موقّت و زود گذر مى بيند و هيچ گاه به آن دل نمى‌بندد و با ياد آورى مرگ وقيامت، براى منزل ابدى آخرت، توشه ذخيره مى‌كند.

رسول اكرم 6 مى فرمايد:

«اكْثِروُا مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ فَانَّهُ يُمَحِصُّ الْذُّنُوبَ وَ يُزَهِّدُ فِى الدُّنْيا»[1]

مرگ را هميشه به ياد داشته باشيد كه باعث پاكى گناهان و زهد وبى رغبتى در دنيا مى‌شود.

على 7 مى فرمايد:

«مَنْ ذَكَرَ الْمَوْتَ رَضِىَ مِنَ الدُّنْيا بِالْيَسْيرِ»[2]

كسى كه به ياد مرگ باشد، به اندك دنيا خشنود مى‌شود.

باز مى فرمايد:

«مَنْ اكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ، قَلَّتْ فىِ الدُّيْنا رَغْبَتُهُ»[3]

كسى كه بسيار به ياد مرگ باشد، رغبت وتوجهّش به دنيا كم مى شود.

[1] - مجموعه ورّام، ج 1، ص 269.

[2] - غررالحكم، ج 5، ص 379.

[3] - همان مدرك، ص 342.