درس هشتم قناعت‌

قناعت و ارزش آن‌

قناعت در لغت يعنى «اكتفا به اندك و راضى شدن به سهم خود»[1] و در اصطلاح علم اخلاق، عبارت است از «ملكه‌اى نفسانى كه سبب مى‌شود، انسان از ثروت بقدر ضرورت و نياز، اكتفا كند و در پى فزون طلبى، خود را به زحمت نيندازد.»[2]

قناعت در مقام مصرف، معنا پيدا مى‌كند، نه د رمقام كار و درآمد و سرمايه‌گذارى و توليد، يعنى اگر كار و درآمد و سرمايه‌گذارى و توليد انسان، بيش از نياز و كفاف شخصى باشد، نه تنها اشكالى ندارد، بلكه چه بسا مورد تشويق شرع مقدس و مطابق با

[1] - مفردات راغب، ص 413، دارالمعرفة و فرهنگ عميد، ج 2، ص 591.

[2] - جامع السعادات، ج 2، ص 104، اعلمى بيروت.