گرسنه نشود مگر به سبب منع توانگرى، و خداوند توانگران را بدين خاطر باز خواست خواهد كرد.

ج- حفظ اموال‌

براى اموال آفتهايى است كه ممكن است به آن آفتهاى آسمانى يا زمينى مانند سيل، زلزله، غرق دردريا، يا سرقت، غصب و آتش سوزى دچار شود، زكات بيمه‌اى است الهى براى حفظ اموال. در روايت آمده است:

«ما ضاعَ مالٌ فِى بَرٍّ أَوْ بَحْرٍ إِلَّا بِتَضْييعِ الزَّكاةِ»[1]

هيچ مالى در خشكى و دريا ضايع نشد مگر با ندادن زكات.

بعلاوه، عدّه‌اى از ثروتمندان، گرفتار فساد اخلاق، گمراهى، عيّاشى و خوشگذرانى، اسراف و تبذير بوده، چه بسا اموالشان حيف وميل مى‌گردد و اين نتيجه نپرداختن حقوق مالى است. امام صادق (ع) فرمود:

«مَنْ مَنَعَ حَقَّاً لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْفَقَ فى‌ باطِلٍ مِثْلَيْهِ»[2]

هر كس حق خدا را مانع شود (يعنى حقى از حقوق الهى را نپردازد) دو برابر آن را در باطل صرف خواهد كرد.

از اين رو، مقيّد بودن به اداى حقوق مالى، جلوى نابودى اموال را گرفته و مانع عيّاشى و ريخت و پاشهاى غير عاقلانه مى‌شود. به عبارت ديگر، اثر وضعى پرداخت حقوق الهى، حفاظت از دارايى وثروت موجود است.

امام كاظم 7 دراين باره مى‌فرمايد:

«حَصِّنُوا أَمْوالَكُمْ بِالزَّكاةِ»[3] اموال خود را با اداى زكات حفظ كنيد.

[1] - وسائل الشيعه، ج 6، ص 15.

[2] - وسائل الشيعه، ج 6، ص 25.

[3] - همان مدرك، ص 4.