الف- سحر خيزى‌

امام صادق (ع) مى‌فرمايد:

«اذا ارادَ احَدُكُمْ حاجَةً فَلْيُبْكِرْ الَيْها وَلْيُسْرِعِ الْمَشْىَ الَيْها»[1]

هريك از شما كه نيازى دارد، صبح زود حركت كندو با سرعت به سراغ آن برود.

و نيز مى‌فرمايد:

«انى لَاحِبُّ انْ ارَى الرَّجُلَ مُتَحَرِّفاً فى‌ طَلَبِ الرِّزْقِ، انَّ رَسُولَ اللَّهِ 6 قالَ:

اللَّهُمَّ بارِكْ لِامَّتى‌ فِى بُكُورِها»[2]

من دوست دارم كه مرد براى كسب روزى خودبه اين سو وآن سو برود، پيامبر خدا 6 فرمود: بار خدايا به صبحگاهان امّت من بركت عطاكن.

ب- سفر

يكى ازدستورات اسلام‌براى كسب روزى، سفرتجارى است. امام صادق (ع) مى‌فرمايد:

«انَّ اللَّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى لَيُحِبُّ الْاغْتِرابَ فِى طَلَبِ الرِّزْقِ»[3]

خداى تبارك و تعالى دورى از وطن براى كسب روزى را دوست دارد.

و در حديث ديگر مى‌فرمايد:

«انَّ عَلَى الْعاقِلِ انْ لا يَكُونَ ظاعِناً (اى مسافراً) الَّا فِى ثَلاثٍ: تَزَوُّدٍ لِمَعادٍ، اوْ مَرَمَّةٍ لِمَعاشٍ، اوْ لَذَّةٍ فِى غَيْرِ مُحَرَّمٍ»[4]

خردمند جز در سه مورد به سفر نمى‌رود: به دست آوردن توشه‌اى براى آخرت، يا تأمين زندگى، يا لذّتى مشروع.

[1] - وسائل الشيعه، ج 12، ص 50.

[2] - من لايحضر الفقيه، ج 3، ص 95.

[3] - وسائل الشيعه، ج 12، ص 50.

[4] - همان مدرك.