به كسى كه او را آزموده‌اى وخائن درآمده، اعتماد مكن.

3- تخصّص:

مهارت وكارآيى در هرشغل و حرفه‌اى يك ضرورت عقلى است وسپردن مسؤوليت به افراد ناوارد وغيرمتخصّص، سبب هدر دادن ثروتهاى عمومى، كاهش كارآيى وبرخلاف حق وعدالت است. قرآن مجيد اين ويژگى را براى مسؤولان مالى واقتصادى مملكت لازم دانسته است واز قول حضرت يوسف (ع) نقل مى‌كند:

«قالَ اجْعَلْنِي عَلى‌ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ»[1]

گفت مرا بر خزاين اين سرزمين بگمار كه من نگهبانى دانايم.

4- تيزهوشى و دقّت عمل:

علاوه بر موارد گذشته، تيز هوشى ودقت عمل نيز براى يك كارمند مالى واقتصادى ضرورى است تا با كيفيت بهترى از اموال عمومى پاسدارى كند؛ زيرا چنين صفتى سبب مى‌شود كه انسان بيشتر وبهتر مراقب اوضاع باشد، آفتهارا شناسايى كند و باكمترين هزينه، بيشترين بهره را به دست آورد.

ب- نظارت وبازرسى‌

دومين راه حفظ وسلامتى بيت المال از آفتها نظارت وبازرسى دقيق مسؤولان نظام است.

گستردگى وحسّاسيت مسائل مالى، دقّت نظر و كنترل مسؤولان رده بالا را مى‌طلبد تا جلوى هر گونه سوءاستفاده وحيف وميل يا خيانت احتمالى را سدّ كنند.

كمترين فايده چنين كارى اين است كه نخست از بروز هرگونه آفتى- در حد امكان- جلوگيرى مى‌كند وآمار خيانت وحيف وميل كاهش مى‌يابد، ديگر اينكه در صورت بروز نارسايى در مصرف بيت‌المال، در اولين فرصت، اقدام ضرورى انجام مى‌گيرد و دست خائنان كوتاه مى‌شود.

اميرمؤمنان 7 در اين راستا اين گونه رهنمود مى‌دهد:

[1] - يوسف آيه 55.