كسانى‌اند كه داراى ويژگيهاى زير باشند:

1- ايمان به خدا و قيامت:

اگر حافظان اموال عمومى، اعتقاد راسخ به خدا و پيامبرصلى‌الله عليه وآله نداشته باشند به آسانى در اموال مردم دست به خيانت مى‌زنند؛ زيرا نه خدا را حاضر وناظر كارخويش مى‌دانند تا ازاو شرمشان آيد ونه قيامتى را باور دارند كه ازحساب وكتاب و عذاب آن واهمه داشته باشند.

حضرت صادق 7 به فرزندش سفارش مى‌كند كه اموالش را به شراب خوار ندهد؛ زيرااو با نوشيدن شراب، سفاهت ونادانى خود را اثبات كرده است.[1]

2- امانت دارى:

خصيصه امانتدارى ايجاب مى‌كند كه «امين» هيچ گاه، اموال عمومى را حيف وميل نكند وآن را طبق ضابطه وقانون به كارگيرد، ازاين رو، مسؤولين مالى اقتصادى- در هر رده بايد به زينت امانت وجوانمردى آراسته باشند تا اموال مردم را پاس دارند.

شخصى نزد حضرت صادق 7 شكايت كرد كه فلانى را امين دانستم و اموالى رابدو سپردم ولى او خيانت ورزيده و بكلى منكر آن شده‌است؟ امام فرمود:

«لَمْ يَخُنْكَ الْامينُ وَ لكِنِ‌ائْتَمَنْتَ انْتَ الْخائِنَ»[2]

امين به تو خيانت نكرده ولى تو به خائن اعتماد كرده‌اى.

اعتماد بر افراد خائن وسپردن دارايى مردم به آنها كارى نابخردانه و برخلاف خواست اسلام است. حضرت باقر 7 از نبى اكرم صلى‌الله عليه وآله چنين روايت مى‌كند:

«لا تَأْمَنِ‌الْخائِنَ وَ قَدْ جَرَّبْتَهُ»[3]

[1] - وسائل الشيعه، ج 13، ص 230.

[2] - همان مدرك، ص 228.

[3] - همان مدرك، ص 229.