ضرورت حفظ بيت المال‌

مسائل اقتصادى- مالى در پايدارى كشورها نقشى اساسى دارد، از اين رو، تخصيص بودجه سالانه و حساب دخل و خرج مملكت، اهميت حياتى دارد كه دست اندركاران ومتخصصان امور مالى از آن غافل نيستند. از سوى ديگر، وظيفه فردى هر كسى كه بگونه‌اى با بيت‌المال سرو كار دارد نيز ايجاب مى‌كند كه منتهاى دقّت، دلسوزى وامانتدارى را نسبت به بيت المال- هر چند ناچيز باشد- اعمال كند و اجازه ندهد كه حيف و ميل شود و به ياد داشته باشد كه در روز بازپسين در برابر دستگاه عدل الهى بايد پاسخگو باشد. قرآن مجيد مى‌فرمايد:

«وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَ كَفى‌ بِنا حاسِبِينَ»[1]

روز قيامت، ترازوهاى عدل را بر پا مى كنيم، به هيچ كس ستم نمى‌شود، اگر (عملى) به اندازه يك خردل هم باشد، آن را به حساب مى‌آوريم و اين كافى است كه ما حسابرس هستيم.

همچنين بايد آگاه بود كه اموال عمومى، متعلق به همه ملت است و حيف و ميل حتى يك تومان آن تجاوز به حقوق ديگران است.

بيت المال، امانت مردمى‌

آنان كه اموال عمومى را دراختيار دارند، بايد همواره آگاه باشند كه از سوى مردم و حكومتى كه متعلق به آنان است، امين شناخته شده‌اند واين اموال به عنوان امانت به آنها سپرده شده است و امانتدارى ايجاب مى‌كند كه امانت را به گونه‌اى صحيح و طبق مصلحت به كار گيرند يا به اهل امانت‌برگردانند. چنانكه قرآن مجيد مى‌فرمايد:

[1] - انبياء، آيه 47.