«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً ...»[1]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خدا را بسيار ياد كنيد ....

پيامبر اكرم (ص) فرمود:

«اعْلَمُوا انَّ خَيْرَ اعْمالِكُمْ عِنْدَ مَليكِكُمْ وَ ازْكاها وَ ارْفَعَها فى‌ دَرَجاتِكُمْ وَ خَيرَ ما طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ، ذِكْرُ اللَّهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى فَانَّهُ اخْبَرَ عَنْ نَفْسِهِ فَقالَ انَا جَليسُ مَنْ ذَكَرَنى‌»[2]

بدانيد كه بهترين اعمال شما نزد خداوند و پاكيزه‌ترين آنها و آنچه از همه بيشتر درجات شما را بالا مى‌برد و بهترين چيزى كه آفتاب بر آن تابيده، ذكر خداى سبحان است؛ زيرا خداى تعالى از خودش خبر داده، فرمود: من همنشين كسى هستم كه مرا ياد كند.

على عليه‌السلام مى‌فرمايد:

«ذِكْرُ اللَّهِ سَجِيَّةُ كُلِّ مُحْسِنٍ وَ شيمَةُ كُلِّ مُؤْمِنٍ»[3]

يادخدا خصلت هر نيكوكار و خوى هر مؤمنى است.

امام صادق عليه‌السلام فرمود:

«ما مِنْ شَىْ‌ءٍ الَّا وَلَهُ حَدٌّ يَنْتَهى‌ الَيْهِ الَّا الذِّكْرَ فَلَيْسَ لَهُ حَدٌّ يَنْتَهى‌ الَيْهِ ...»[4]

هر چيزى را حدى است كه به آن منتهى مى‌شود، مگر ذكر كه حدّى ندارد كه به آن پايان يابد.

[1] - احزاب، آيه 41

[2] - عدةالداعى، احمدبن فهد، ص 238

[3] - شرح غررالحكم، آمدى، ج 4، ص 30

[4] - اصول كافى، ج 4، ص 258