درس هشتم: ذكر (1)

«ذكر»، يعنى ياد كردن، خواه با زبان باشد، يا با قلب يا با هردو، بعد از نسيان باشد، يا بعد از ادامه ذكر.[1] به عبارت ديگر، ذكر حالت روحى خاصى است كه انسان در آن حال، دانسته خويش را مورد توجه قرار مى‌دهد و گاهى به يادآورى چيزى با زبان و گاهى به حضور چيزى در قلب گفته مى‌شود.

فضيلت ذكر خدا

ذكر خداى سبحان از بهترين و پاكيزه‌ترين اعمال نزد خدا، برترين لذّت نزد دوستداران خدا، خوى و خصلت خوب مؤمنان و صالحان و نشان همنشينى با محبوب واقعى بوده و مايه شرافت و رستگارى انسان مى باشد و در آيات قرآنى و روايات اسلامى مورد سفارش واقع شده است. قرآن كريم مى‌فرمايد:

[1] - قاموس قرآن، ج 3، ص 15، به نقل از مفردات قرآن، اسلاميه