[ص 18 قصص مثنوى‌]

[ «يا ربى زو، شصت لبيك از خدا»]

125-

اشاره است به حديث: [1]

قَالَ- عَلَيْه السَّلَامُ- انَّ الْعَبْدَ الْمُؤْمنَ يُسْتَجَابُ لَهُ فَاذَا قَالَ الْعَبْدُ يَا رَبِّ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى لَبَّيْكَ.

(پيغمبر- ص- فرمود كه دعاى بنده مؤمن به اجابت مقرون است چون او يا رب گويد خدا لبيك مى‌گويد.) نوادر الاصول از محمّد بن على حكيم ترمذى، چاپ آستانه، ص 220 [ص 630 شرح مثنوى‌]

[چون تو را مالى رسد بر گير از آن‌]

126-

ظاهراً ناظر است به حديث:

مَا اتَاكَ منْ هَذَا الْمَال وَ انْتَ غَيْرُ سَائلٍ وَ لَا مُشْرفٍ فَخُذْهُ‌

(هر چه از مال دنيا بى‌خواست و انتظار و ميل دل به تو رسد آن را بر گير.) فتاواى‌

______________________________ [1] اشاره است به حديث:

عَنْ النًّبيِّ 6: إذَا قَالَ الْعَبْدُ: يَا رَبِّ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: لَبَّيْكَ وَ إذَا قَالَهَا ثَانياً وَ ثَالثاً قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: لَبَّيْكَ عَبْدي سَلْ تُعْطَ.

(هرگاه بنده‌اى بگويد: اى پروردگار من، خداى متعال بگويد: لبيك و اگر دوباره و سه‌باره بگويد، خداوند متعال بفرمايد: بله بنده من، از من درخواست كن تا عطايت كنم).

مستدرك الوسائل ج 5 ص 220 باب 31- ح 5738- 6.