(مصطفى فرمود كه خود هر نبى) (578) (مصطفى كرد اين وصيت با بنون) (589) (مصطفى مى‌گفت پيش جبرئيل) (421) (مطرب آن خانقه گو تا كه تفت) (481) (معنى جَفّ القلم كى اين بود) (492) (مغز او خود از نسب دور است و پاك) (363) (مقتبس شو زود چون يابى نجوم) (90) (مقدم موسى نمودندش به خواب) (261) (مُقرى‌اى مى‌خواند از روى كتاب) (191) (مكر آن باشد كه زندان حفره كرد) (48) (مكر حق سرچشمه اين مكرهاست) (581) (مكر شيطان است تعجيل و شتاب) (483) (مكرها در كسب دنيا بارد است) (48) (ملك بر هم زن تو ادهم‌وار زود) (359) (مملكت كان مى‌نماند جاودان) (514) (من چو كلكم در ميان اصبعين) (463) (مَن حفر بئراً نخواندى از خبر) (551) (من در خانه‌ى كس ديگر زدم) (514) (من شفيع عاصيان باشم به جان) (285) (من شنيدم كه در آمد قبطيى) (414) (مَن صَمَت منكم نجى‌ بُد ياسه‌اش) (587) (منظر حق دل بود در دو سرا) (571) (من كه خصمم هم منم اندر گريز) (441) (من نديدم در جهان جست و جو) (178) (من نشسته در كنار آتشى) (229) (من نكردم امر تا سودى كنم) (199) (من نمى‌گويم مرا هديه دهيد) (356) (من همى‌دانستمت بى‌امتحان) (348) (من همى‌رانم شما را همچو مست) (337) (من همى‌گويم برو جفّ القلم) (149) (مورَكى بر كاغذى ديد او قلم) (420) (موشكى در كف مهار اشترى) (238) (مؤمن ار ينظر بنور اللَّه نبود) (62) (مؤمنان از دست باد ضايره) (559) (مؤمنان در حشر گويند اى ملك) (221) (مؤمنا ينظر بنور اللَّه شدى) (379) (مؤمنى كيّس مميّز كو كه تا) (230) (مؤمنم ينظر بنور اللَّه شده) (209) (مؤمن و كافر برو بايد گذار) (221) (مؤمنى باشم سلامت جوى من) (483) (مى‌بلرزد عرش از مدح شقى) (17) (مير شد محتاج گرمابه سحر) (307) (مى‌زنى دستى بر آن كوزه چرا) (260) (مى‌ستاند اين يخ جسم فنا) (539) (مى‌شود ز الهامها و وسوسه) (490) (مى‌نيارد ياد كاين دنيا چو خواب) (416)

«ن»

(نار خصم آب و فرزندان اوست) (141) (ناقه صالح به صورت بُد شتر) (110) (نالم ايرا ناله‌ها خوش آيدش) (83) (نامشان از رشك حق پنهان بماند) (181) (نام من در نامه پاكان نوشت) (474) (نبود او را حسرت نقلان و موت) (440) (نرد بس نادر ز رحمت باخته) (560)