(ما چو چنگيم و تو زخمه مى‌زنى) (28) (ما چو شطرنجيم اندر برد و مات) (28) (ما چو كرّان ناشنيده يك خطاب) (165) (ما چو ناييم و نوا در ما ز توست) (28) (ما چو واقف گشته‌ايم از چون و چند) (581) (مادر يحيى كجا ديدش كه تا) (241) (ما رميتَ اذ رَمَيتَ خواجه است) (576) (ما زبان را ننگريم و قال را) (200) (ما عيال حضرتيم و شير خواه) (45) (ما كه باطن بين جمله كشوريم) (385) (مال ايشان خون ايشان دان يقين) (249) (مال چون مار است و اين جاه اژدها) (469) (مال را كز بهر دين باشى حَمول) (49) (مال نآيد با تو بيرون از قصور) (454) (ماند احوالت بدان طُرفه مگس) (55) (ما نَقَص مالٌ من الصّدقات قَط) (583) (ما و اصحابم چو آن كشتى نوح) (354) (ماه روزه گشت در عهد عمر) (157) (ماه مى‌گويد كه اصحابى نجوم) (544) (محتسب در نيمه شب جايى رسيد) (219) (محتشم چون عاريت را ملك ديد) (301) (مدّتى مى‌بايدش لب دوختن) (78) (مر ابو بكر تقى را گو ببين) (537) (مر بشر را پنجه و ناخن مباد) (601) (مر بشر را خود مبا جامه دُرست) (601) (مرتضى را گفت روزى يك غيور) (349) (مرحبا يا مجتبى يا مرتضى) (10) (ما چو چنگيم و تو زخمه مى‌زنى) (28) (مر خليفه مصر را غمّاز گفت) (509) (مرد غرقه گشته جانى مى‌كند) (84) (مرد گفتش كاى امير المؤمنين) (73) (مرده بايد بود پيش حكم حق) (43) (مُرغ با بيلى دو سه سنگ افكند) (299) (مرغ بى‌اندازه چون شد در قفس) (73) (مرغ گفتش خواجه در خلوت مايست) (528) (مرغ مرده مضطر اندر وصل و بَين) (364) (مرگ پيش از مرگ امن است اى فتى‌) (392) (مرگ تن هديه است بر اصحاب راز) (376) (مر مرا بنما تو محسوس آشكار) (421) (مر مرا زان نور بيند جانشان) (135) (مرمُغى را گفت مردى كاى فلان) (489) (مستمع او قايل او بى‌احتجاب) (541) (مسكن يار است و شهر شاه من) (323) (مسمع او از دو پاره استخوان) (467) (مشفقان گردند همچو والده) (242) (مشورت ادراك و هشيارى دهد) (50) (مشورت كردى پيمبر بسته سر) (53) (مصطفى آمد كه سازد همدلى) (92) (مصطفى آن دم به گورستان برفت) (96) (مصطفى چون بُرد بوى از راه دور) (250) (مصطفى را هجر چون بفراختى) (505) (مصطفى ز اين گفت كادم و انبيا) (353) (مصطفى زاين گفت كاى اسرار جو) (537) (مصطفى فرمود از گفت جحيم) (182) (مصطفى فرمود اگر گويم به راست) (205)