[آن كه شد غرق هوس وعظش چه سود؟]

861-

مأخذ آن قصه ذيل است:

زنى در مجلس وعظ به پهلوى معشوق خود افتاد. واعظ صفت پر جبرئيل مى‌كرد. زن در ميانه كار گوشه چادر بر زانوى معشوق افكند و دست به ... بزد. چون خاسته ديد بى‌خود نعره‌اى بزد. واعظ را خوش آمد. گفت اى عاشقه صادقه، پر جبرئيل با جانت رسيد يا بر دلت كه چنين آهى عاشقانه از نهادت بيرون آمد؟ گفت من پر جبرئيل نمى‌دانم كه به دلم رسيد يا به جان ناگاه بوق اسرافيل به دستم رسيد كه اين آه بى‌اختيار از من به در آمد! لطائف عبيد، چاپ اسلامبول، ص 122 [ص 184 قصص مثنوى‌]

[ «اى خنك آن را كه ذات خود شناخت»]

8-

اشاره بدان حديث است كه در ذيل شماره (811) مذكور گرديد.

[ص 178 احاديث مثنوى‌]

[قصّه گبر و مسلمانى شنو]

863-

مأخذ آن حكايت ذيل است:

نقل است كه گبرى بود در عهد شيخ (بايزيد) گفتند مسلمان شو. گفت اگر مسلمانى اين است كه بايزيد مى‌كند من طاقت ندارم. و اگر اين است كه شما مى‌كنيد آرزو نمى‌كنم.

تذكرة الاولياء، ج 1، ص 149 [ص 185 قصص مثنوى‌]

[ «يك مؤذّن داشت بس آواز بد»]

864-