[هست تائب همچو ناكرده گناه‌]

814-

ناظر است به مضمون روايات ذيل:

التَّائبُ منَ الذَّنْب كَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ‌[1].

احياء العلوم، ج 4، ص 4، حلية الاولياء، ج 4، ص 210، جامع صغير، ج 1، ص 133، كنوز الحقائق، ص 53.

إذَا تَابَ الْعَبْدُ انْسَى اللَّهُ الْحَفَظَةَ ذُنُوبَهُ وَ انْسَى ذَلكَ جَوَارحَهُ وَ مَعَالمهُ منَ الأَرْض حتَّى يَلْقَى اللَّهَ وَ لَيْسَ عَلَيْه شَاهدٌ منَ اللَّه بذَنْبٍ‌[2].

جامع صغير، ج 1، ص 21 [ص 167 احاديث مثنوى‌]

[قصّه شير گر و درمان او]

815-

مأخذ آن حكايت ذيل است:

آورده‌اند كه شيرى بود و او را گر برآمده بود. و چنان قوت از او ساقط شده كه از حركت باز ماند. و نشاط شكار فرو گذاشت. و در خدمت او روباهى بود. روزى او را

[1] - كسى كه از گناه توبه كند مانند كسى است كه گناه نكرده است.

[2] - وقتى بنده خدا توبه كند گناهانش به امر خدا توسط فرشتگان ضبط اعمال به فراموشى سپرده مى‌شود. اعضاى پيكرش و همچنين جاهايى از زمين كه شاهد بوده‌اند نيز به امر خدا گناهان او را فراموش مى‌كنند به طورى كه هنگام ملاقات با پروردگار ديگر شهادت دهنده‌اى به زيان وى نخواهد بود.