لَا تُقَبِّحُوا الوَجهَ فَانَّهَ خُلقَ عَلَى صُوَرة الرَّحمَن‌[1].

كنوز الحقائق، ص 154 [ص 115 احاديث مثنوى‌]

[حمد مخصوص خداوند است و بس‌]

596-

اشاره است به روايت ذيل:

لَا أَحَدَ أَغيَرُ منَ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ وَ لذلكَ حَرَّمَ الفَوَاحشَ مَا ظَهَرَ منهَا وَ مَا بَطَنَ وَ لَا أَحَدَ أَحبُّ إلَيه المَدحُ منَ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ وَ لذَلكَ مَدَحَ نَفسَهُ.[2]

مسند احمد، ج 1، ص 436 و نيز ص 381، 426

عَن الاسوَد بن سَريعٍ قَالَ قُلتُ يَا رَسُولَ اللَّه ا لَا انشدُكَ مَحَامدَ حَمَدتُ بهَا رَبِّى تَبَارَكَ وَ تَعَالى قَالَ امَّا انَّ رَبَّكَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحبُّ الحَمدَ[3].

مسند احمد، ج 3، ص 435

لَيسَ احَدٌ احَبَّ الَيه المَدحُ منَ اللَّه وَ لَا احَدٌ اكثَرُ مَعَاذيرَ منَ اللَّه‌[4].

جامع صغير، ج 2، ص 134 [ص 115 احاديث مثنوى‌]

[1] - چهره را زشت نسازيد. زيرا به مانند چهره خداوند رحمان آفريده شده است.

[ به نظر مى‌رسد مرجع ضمير« ه» در« صورته» صاحب صورت باشد نه خدا، با قبول اين نظر ارتباط معنايى روايت با بيت ضعيف مى‌شود و منظور اين است كه خدا چهره شخص آسيب ديده را مانند چهره حضرت آدم( ع) آفريده است.]

[2] - هيچ كس از خداى- عز و جل- غيرتمندتر نيست به همين جهت ارتكاب گناهان را- چه آشكارا باشد و چه پنهانى- حرام كرده است. و هيچ كس مانند خداوند ستايش را دوست ندارد و به همين جهت است كه خود را ستوده است.

[3] - از اسود بن سريع، چنين نقل شده كه گفت به رسول خدا6 عرض كردم آيا بر تو نخوانم ستايشهايى كه پروردگارم- تبارك و تعالى- را به آن ستوده‌ام؟

فرمود( خير، ستايش مخصوص خداوند است) مگر نمى‌دانى پروردگارت دوست دارد ستوده شود.

[4] - هيچ كس از خدا مشتاق‌تر به اين نسبت كه ستايش شود و نيز از خدا كسى عذر پذيرتر نيست.