مقتبس است از مفاد خبر ذيل:

عَجِبَ رَبُّنَا مِن قَومٍ يُقَادُونَ الَى الجَنَّةِ فِي السَّلَاسِلِ.

[1] [مراجعه شود به رديف 532] مسند احمد، ج 2، ص 302، 406، جامع صغير، ج 2، ص 57 [ص 103 احاديث مثنوى‌]

[مرگ انسانها بُوَد نقل مكان‌]

542-

مستفاد از اين روايت است:

يَا اهلَ الخُلُود وَ يَا اهلَ البَقَاء انَّكُم لَم تُخلَقُوا للفَناء وَ انَّمَا تَنتَقلُونَ من دَارٍ إلى دَارٍ كَمَا نُقلتُم منَ الاصلَاب إلَى الارحَام‌[1].

اللآلى المصنوعة، ج 2، ص 359 و در مجموعه ورّام ج 2 ص 243 نيز نقل شده است.

و عبد اللطيف عباسى گويد كه اشاره به اين خبر است:

الَا انَّ اوليَاءَ اللَّه لَا يَموُتُونَ بَل يَنقَلُونَ من دَارٍ الَى دَارٍ[2].

لطائف معنوى، ص 169 و در بحار الأنوار ج 6 ص 207 بجاى اولياء الله، انبياء الله نقل كرده است.

[ص 103 احاديث مثنوى‌]

[آن كه وقف شود حق با وى است‌]

543-

______________________________ [1] مأخذ آن حديثى است كه در ربيع الابرار، باب التعجب نقل شده است:

وَ عَنهُ 6 عَجَبَ رَبُّنَا مِن قَومٍ يُقَادُونَ الَى الجَنَّةِ فِى السَّلَاسِلِ وَ هُم كَارِهُونَ (1).

(1) از رسول خدا 6 نقل شده كه خداوند از گروهى در شگفت است كه آنان را با غل و زنجير به بهشت مى‌برند! و اين (اسارت) برايشان ناخوشايند است.

(اشاره به كفارى است كه اسير مسلمانان شده بودند.) و بعضى از شارحان مثنوى مضمون آن را با گفت و گوى بنى قريظه و كعب بن اسد مناسب شمرده‌اند و آن قصه را در سيره ابن هشام، ج 3، ص 259 مى‌توان ديد.

[ص 125 قصص مثنوى‌]

[1] - اى انسانها، شما جاودانه‌ايد و براى فانى شدن خلق نشده‌ايد. فقط از خانه‌اى به خانه ديگر نقل مكان مى‌كنيد. همان طورى كه از پشت پدر به رحم مادر منتقل شده‌ايد.

[2] - بدانيد كه دوستان خدا نمى‌ميرند. فقط از خانه‌اى به خانه ديگر نقل مكان مى‌كنند.