ثُمَّ امَرَهُمُ اللَّهُ ان يَدخُلُوا اريحَاءَ مُتَواضعينَ مُستَغفرينَ خَافضينَ رُءُوسَهُم وَ ذَلكَ قَولُهُ تَعَالَى وَ اذ قُلنَا ادخُلُوا هَذه القَريَةَ فَكُلُوا منهَا حَيثُ شئتُم رَغَداً وَ ادخُلُوا البَابَ سُجّداً و قُولُوا حطَّةٌ وَ كَانَ لَهُم سَبعَةُ ابوَابٍ سُجَّداً اى مُنحَنينَ مُتَواضعينَ وَ قُولُوا حطَّةٌ اى حُطَّ عَنَّا خَطَايَانَا[1].

نيز رجوع كنيد به: تفسير ابو الفتوح، ج 1، ص 128 و در چاپ كنگره ج 1 ص 302.

[ص 116 قصص مثنوى‌]

[بى‌طهارت كى نمازت شد نماز]

477-

اشاره به روايت ذيل است:

[1]

لَا صَلَاةَ لمَن لَا طَهُورَ لَهُ‌[2].

كنوز الحقائق، ص 158 و خبر ذيل نيز همين معنى را افاده مى‌كند:

لَا صَلَاةَ لمَن لَا وُضُوءَ لَهُ‌[3].

[2] جامع صغير، ج 2، ص 202 [ص 90 احاديث مثنوى‌]

[قصّه خواجه شنو با آن غلام‌]

478-

______________________________ [1]

لَا صَلَاةَ إلّا بطَهُورٍ (1).

تهذيب الأحكام ج 1 ص 49 و عوالى اللآلى ج 3 ص 8.

(1) نماز جز با طهارت صحيح نيست.

[2] تحف العقول ص 179 و بحار الأنوار ج 33 ص 585

[1] - سپس خداوند( بنى اسرائيل را) فرمان داد تا با حالت تواضع، استغفار و سر افكندگى به اريحاء( دهى در بيت المقدس) وارد شوند. اين، اشاره به سخن خداى تعالى است كه فرمود:« و به ياد آر هنگامى كه گفتيم به اين قريه وارد شويد و هر چه خواستيد از نعمتهاى فراوان آن بخوريد و با حالت سجده و تواضع از اين در داخل شويد[ منظور در قُبّه است‌] و بگوييد بار گناه را از دوشمان بردار.» در آنجا هفت در بود. منظور از سُجَّداً اين بود كه در حال خم شدن و اظهار تواضع داخل شوند و منظور از حطَّةٌ يعنى خدايا خطاهاى ما را از دوش ما بردار و ما را ببخش.

[2] - نماز كسى كه طهارت ندارد پذيرفته نيست.

[3] - نماز كسى كه وضوء ندارد پذيرفته نيست.