[خود گنه باشد رضايت از گناه‌]

418-

ظاهرا مقصود روايت ذيل است كه در كيمياى سعادت تأليف محمد غزالى مى‌بينيم:

اما رضا دادن به معصيت چگونه روا بود و از آن نهى آمده است. و گفته كه هر كه به آن رضا دهد در آن شريك است. و گفته اگر بنده‌اى را به شرق بكشند و كسى در مغرب به آن رضا دهد در آن شريك است.

[ص 77 احاديث مثنوى‌]

[ده رضا اندر قضاى كردگار]

419-

روايت ذيل مراد است:

[2]

قَالَ اللَّهُ تَعَالىَ مَن لَم يَرضَ بقَضَائي وَ لَم يَصبر عَلَى بَلَائي فَليَلتَمس رَبّاً سوَاىَ‌[2].

جامع صغير، ج 2، ص 80.

انِّى انَا اللَّهُ لَا الهَ الَّا انَا مَن لَم يَرضَ بقَضَائى وَ لَم يَصبر عَلَى بَلائي وَ لَم يَشكُر لنَعمَائى فَليَطلُب رَبّاً سوَائى‌[3].

شرح تعرف، ج 1، ص 70

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‌ مَن لَم يَرضَ بقَضَائي وَ قَدَري فَليَلتَمس رَبّاً غَيري‌[4].

جامع صغير، ج 2، ص 80، كنوز الحقائق، ص 89

______________________________ [1]

قَالَ على 7 الرَّاضي بفعْل قَوْمٍ كَالدَّاخل فيه مَعَهُمْ وَ عَلَى كُلِّ دَاخلٍ في بَاطلٍ إثْمَان إثْمُ الْعَمَل به وَ إثْمُ الرِّضَى به.

نهج‌البلاغة ص 499 ح 154.

امام على 7 مى‌فرمايد: كسى كه به كردار قومى خوشنود باشد مانند كسى است كه همراه آنهاست، براى آن كسيكه همراه آن قوم است دو گناه مى‌باشد: گناه كردار بد و گناه خوشنود بودن به آن كردار

قَالَ رَسُولُ اللَّه 6 لَوْ أَنَّ رَجُلًا قُتلَ بالْمَشْرق وَ آخَرُ رَضيَ به في الْمَغْرب كَانَ كَمَنْ قَتَلَهُ وَ شَركَ في دَمه.

بحارالأنوار ج 101 ص 384 باب 2 به نقل از روضة الواعظين و با اندكى تفاوت در عيون أخبار الرضا 7 ج 1 ص 273.

رسول خدا 6 فرمودند: اگر مردى در مشرق كشته شود و ديگرى در مغرب به آن قتل راضى و خوشنود شود همانند كسى است كه او را كشته و شريك خون او گشته.

[2] روايات ذيل مراد است:

قَالَ رَسُولُ اللَّه 6: قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ: مَنْ لَمْ يَرْضَ بقَضَائي وَ لَمْ يُؤْمِنْ بِقَدَرِي فَلْيَلْتَمِسْ إِلَهاً غَيْرِي.

مستدرك الوسائل ج 2 ص 410 باب 63 و كشف الغمة ج 2 ص 288.

رسول خدا 6 فرمود: خداوند متعال فرموده است كسى كه به قضاى من رضا ندهد و به قَدَر من ايمان نياورد بايد خدايى جز مرا طلب كند.

قَالَ النَّبِيُّ 6: يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: مَنْ لَمْ يَرْضَ بِقَضَائِي وَ لَمْ يَشْكُرْ لِنَعْمَائِي وَ لَمْ يَصْبِرْ عَلَى بَلَائِي فَلْيَتَّخِذْ رَبّاً سِوَائِي.

بحار الأنوار ج 5 ص 95 باب 3.

رسول خدا 6 فرمود: خداوند متعال فرموده است كسى كه به قضاى من رضا ندهد و نعمت مرا شكر نگويد و بر بلاى من صبر نكند، بايد پروردگارى جز مرا طلب كند.

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى يَا دَاوُد، قُلْ لِعِبَادِي يَا عِبَادِي مَنْ لَمْ يَرْضَ بِقَضَائِي وَ لَمْ يَشْكُرْ عَلَى نَعْمَائِي وَ لَمْ يَصْبِرْ عَلَى بَلَائِي فَلْيَطْلُبْ رَبًّا سِوَائِي.

جامع الأخبار ص 113.

خداوند متعال فرمود اى داود، بگو به بندگانم اى بندگانم كسى كه به قضاى من خوشنود نباشد و نعمت مرا شكر نگويد و بر بلاى من صبر نكند، بايد پروردگارى جز مرا طلب كند.

قَالَ اللَّهُ تَعَالىَ مَن لَم يَرضَ بِقَضَائِي وَ لَم يَصبِر عَلَى بَلَائِي فَليَلتَمِس رَبّاً سِوَاىَ.

جامع صغير، ج 2، ص 80.

انِّى انَا اللَّهُ لَا الهَ الَّا انَا مَن لَم يَرضَ بِقَضَائِى وَ لَم يَصبِر عَلَى بَلائي وَ لَم يَشكُر لِنَعمَائِى فَليَطلُب رَبّاً سِوَائِى.

شرح تعرف، ج 1، ص 70

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‌ مَن لَم يَرضَ بِقَضَائِي وَ قَدَرِي فَليَلتَمِس رَبّاً غَيرِي.

جامع صغير، ج 2، ص 80، كنوز الحقائق، ص 89.

[1] - راضى شدن به اين كه كفر[ در جامعه‌] وجود داشته باشد خود نوعى كفر است.

[2] - خداوند متعال فرموده است كسى كه به قضاى من راضى نباشد و بر بلاى من صبر نكند بايد خدايى جز مرا بطلبد.

[3] - من اللَّه هستم و جز من خدايى نيست. اگر كسى به قضاى من رضا ندهد و به بلاى من صبر نكند و نعمت مرا شكر نگويد، بايد خدايى جز مرا طلب كند.

[4] - خداوند متعال فرموده است كسى كه به قضا و قَدَر من رضا ندهد بايد خدايى جز مرا طلب كند.