خانه، كه تا آن خانه را بنا كرده‌اند در آن خانه در نيامده است و از آن روز كه اين خانه را بنا كرده‌اند ازين خانه خالى نشده است. مقالات شمس، نسخه كتاب خانه فاتح اسلامبول، ورق 25 [ص 69 به بعد قصص مثنوى‌]

[سرِّ هم باشند ربّ و آدمى‌]

336-

اشاره باشد به حديث:

الانسَانُ سريّ وَ انَا سرُّهُ‌[1].

حاشيه عبد اللطيف و حاشيه مثنوى، چاپ علاء الدّوله و ممكن است اشاره باشد بدين روايت: [1]

القَلبُ بَيتُ الرَّبِ‌[2].

كه مؤلف اللؤلؤ المرصوع (ص 75) آن را از موضوعات مى‌شمارد.

[ص 62 احاديث مثنوى‌]

[ «چون مرا ديدى خدا را ديده‌اى»]

337-

مستفاد است از مضمون اين حديث:

مَن رَآني فَقَد رَأَى الحَقَ‌[3].

بخارى، ج 4، ص 135، مسلم، ج 7، ص 54، كنوز الحقائق، ص 125

مَن رَآني فَقَد رَأَى الحَقَّ فَانَّ الشَّيطَانَ لَا يَتَزَايَا بي‌[4].

جامع صغير، ج 2، ص 170، [ص 62 احاديث مثنوى‌]

______________________________ [1] ممكن است اشاره باشد به حديث ذيل:

قَالَ الصَّادقُ 7: الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّه فَلَا تُسْكنْ حَرَمَ اللَّه غَيْرَ اللَّه.

بحارالأنوار ج 25 ص 67 باب 43- باب حب الله تعالى و جامع‌الأخبار ص 185.

دل حرم خداست پس در آن جز خدا جاى مده.

[1] - انسان سرِّ من است و من، سرّ اويم.

[2] - دل، خانه پروردگار است.

[3] - كسى كه مرا ببيند تحقيقاً حق را ديده است.

[4] - كسى كه مرا ببيند تحقيقاً حق را ديده است. بى‌شك شيطان به هيئت و زىِّ من در نمى‌آيد.