كار فرماييد.

[ص 56 به بعد قصص مثنوى‌]

[با دعا شد سنگزاران سبزه‌زار/ دامن كوهى كه پر شد از درخت‌]

308-

ظاهراً گفته مولانا مأخوذ است از مطلبى كه در كتاب معارف از سلطان العلماء بهاء الدّين ولد مى‌بينيم به طريق ذيل:

قوم لوط مواشى لوط را به كوه سنگناك بى‌نبات اندر راندند. دعا كرد اللّه آن را كلوخ گردانيد و پر نبات. قومش چهار پايان خود را در آنجا راندند. آن چهار پايان ايشان چو آن را مى‌خوردند هلاك مى‌شدند. نيز رسول- 7- موضعى را كه كوه بود دعا گفت كلوخ با نبات شد.

و اين مطلب كه مولانا در باره شعيب نقل مى‌كند و نيز آنچه پدر وى در كتاب معارف از معجزات لوط روايت كرده است تا كنون در تفاسير و تواريخ و ديگر كتب نيافته‌ام. و گمان مى‌رود مطلبى كه در بيت دوم بدان اشاره مى‌كند تركيب يافته از روايتى باشد كه از معارف بهاء ولد آورديم. و روايتى كه در عجايب نامه از مؤلفات قرن ششم (در عهد طغرل بن ارسلان 590- 573) و در معجم البلدان (طبع مصر، ج 8، ص 126، ذيل كلمه المُقَطَّم) آمده و ما آن را از مأخذ اخير نقل مى‌كنيم: سَأَلَ الْمُقَوْقسُ عَمْرَو بْنَ العاص انْ يَبيعَهُ سَفْحَ الْمُقَطَّم بسَبْعينَ الْفَ دينَارٍ فَتَعَجَّبَ عَمْروٌ منْ ذَلكَ وَ قَالَ اكْتُبُ بذَلكَ الَى امير الْمُؤْمنينَ فَكَتَبَ بذَلكَ الَى عُمَرَ فَكَتَبَ الَيه انْ سَلْهُ لمَ اعْطَاكَ به مَا اعْطَاكَ وَ هىَ ارْضٌ لَا تُزْرَعُ وَ لَا