[فقر باشد موجب كفر و گناه‌]

277-

اشاره است به حديث:

كَادَ الْفَقْرُ أَنْ يَكُونَ كُفْراً[1].

[1] كنوز الحقائق، ص 93 و با ذيل:

وَ كَادَ الْحَسَدُ أَنْ يَغْلبَ الْقَدَرَ[2].

[2] احياء العلوم، ج 3، ص 129 و با تعبير:

وَ كَادَ الْحَسَدُ أَنْ يَكُونَ سَبْقَ الْقَدَر[3].

جامع صغير، ج 2، ص 88 نيز رجوع كنيد به:

اتحاف السادة المتقين، ج 8، ص 52 كه اقوال محدثين را در باره اين خبر به تفصيل نقل كرده است.

[ص 45 احاديث مثنوى‌]

[آنچه گيرد دست بايد پس دهد]

278-

مقصود اين حديث است:

عَلَى الْيَد مَا أَخَذَتْ حَتَّى تُؤَدِّيَهُ‌[4].

[3] جامع صغير، ج 2، ص 60، كنوز الحقائق، ص 81 [ص 46 احاديث مثنوى‌]

______________________________ [1] كافى ج 2 ص 307

[2] كافى ج 2 ص 307

[3] مستدرك الوسائل ج 17 ص 88

[1] - نزديك است كه فقر به كفر انجامد.

[2] - نزديك است كه حسد بر تقدير غلبه كند.( حسد: زوال نعمت ديگرى را خواستن)

[3] - نزديك است كه حسد بر تقدير سبقت گيرد.[ حسد موجب مى‌شود كه سرنوشت( مطلوب) تغيير كند.]

[4] - دست آنچه را گرفت بايد بَرَش گردانَد.