[ «مهر من بر خشم پيشى گرفته است»]

193-

اشاره بدين حديث است [1]:

قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ سَبَقَتْ رَحْمَتِي غَضَبِي‌[1].

كنوز الحقائق، ص 89 مسند احمد، ج 2، ص 242، 258، 397، مسلم، ج 8 ص 95.

انَّ اللَّهَ تَعَالَى لَمَّا خَلَقَ الْخَلْقَ كَتَبَ بِيَدِهِ عَلَى نَفْسِهِ انَّ رَحْمَتِي تَغَلَّبَ غَضَبِي‌[2].

جامع صغير، ج 1، ص 72

كَتَبَ رَبُّكُم عَلَى نَفْسِهِ بِيَدِهِ قَبْلَ انْ يَخْلُقَ الْخَلْقَ رَحْمَتِي سَبَقَتْ غَضَبِي‌[3].

جامع صغير، ج 2، ص 89 [ص 26 احاديث مثنوى‌]

[ «او ز يك تصديق صدّيقى شده»]

194-

مستفاد است از روايت ذيل:

و چون پيغمبر- 7- از معراج باز آمد مكيان را خبر داد. ابو جهل شادى كرد كه بر دروغ زنى محمّد راه يافتيم. و گفت يا محمّد تا اكنون ما را خبر مى‌دادى كه جبرئيل از آسمان به من مى‌آيد و ما تو را استوار نمى‌داشتيم. اكنون عجب‌تر از اين آوردى كه مى‌گويى من به آسمان رفتم به شبى و باز آمدم. ما تو را چگونه استوار داريم؟ و چون‌

______________________________ [1]

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ 6 إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى كَتَبَ كِتَاباً بِيَدِهِ لِنَفْسِهِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِينَ وَ وَضَعَهُ تَحْتَ الْعَرْشِ فِيهِ: رَحْمَتِي سَبَقَتْ غَضَبِي.

(رسول خدا 6 فرمودند: خداى متعال كتابى را با قلم قدرتش براى خودش قبل از آفريدن آسمانها و زمين‌ها نوشت و در زير عرش جاى داد، در آن نوشته شده: «رحمت من بر غضبم پيشى گرفته است»).

روضة الواعظين ج 2 ص 503

عَنِ الْهَيْثَمِ بْنِ وَاقِدٍ الْجَزَرِيِّ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ 7 يَقُولُ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَ نَبِيّاً مِنْ أَنْبِيَائِهِ إِلَى قَوْمِهِ وَ أَوْحَى إِلَيْهِ أَنْ قُلْ لِقَوْمِكَ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِ قَرْيَةٍ وَ لَا أُنَاسٍ كَانُوا عَلَى طَاعَتِي فَأَصَابَهُمْ فِيهَا سَرَّاءُ فَتَحَوَّلُوا عَمَّا أُحِبُّ إِلَى مَا أَكْرَهُ إِلَّا تَحَوَّلْتُ لَهُمْ عَمَّا يُحِبُّونَ إِلَى مَا يَكْرَهُونَ وَ لَيْسَ مِنْ أَهْلِ قَرْيَةٍ وَ لَا أَهْلِ بَيْتٍ كَانُوا عَلَى مَعْصِيَتِي فَأَصَابَهُمْ فِيهَا ضَرَّاءُ فَتَحَوَّلُوا عَمَّا أَكْرَهُ إِلَى مَا أُحِبُّ إِلَّا تَحَوَّلْتُ لَهُمْ عَمَّا يَكْرَهُونَ إِلَى مَا يُحِبُّونَ وَ قُلْ لَهُمْ: إِنَّ رَحْمَتِي سَبَقَتْ غَضَبِي فَلَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَتِي فَإِنَّهُ لَا يَتَعَاظَمُ عِنْدِي ذَنْبٌ أَغْفِرُهُ وَ قُلْ لَهُمْ: لَا يَتَعَرَّضُوا مُعَانِدِينَ لِسَخَطِي وَ لَا يَسْتَخِفُّوا بِأَوْلِيَائِي فَإِنَّ لِي سَطَوَاتٍ عِنْدَ غَضَبِي لَا يَقُومُ لَهَا شَيْ‌ءٌ مِنْ خَلْقِي.

كافى ج 2 ص 274 باب الذنوب ح 25

[1] - خداى- عزّ و جلّ- فرمود رحمت من بر غضبم پيشى گرفته است.

[2] - خداوند متعال به هنگام آفريدن مخلوقات، با دست خويش به خودش نوشت: قطعاً رحمت من بر غضبم غالب مى‌شود.

[3] - پروردگارتان قبل از آن كه شما را بيافريند با دست خويش به خودش نوشته است قطعاً رحمت من بر غضبم غلبه كرده است.