و تاء جمع بسته مى‌شود؛ مانند تعريفات و امتيازات. و از كلمات سماعى مانند:

سماوات و سرادقات و سجلّات و .... به همين دليل در ادامه، براى معقّبات، ضمير مذكر آورده فرمود: «يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ» كه دليل بر همين حقيقت است.

البته در اينجا ابومسلم محمّدبن بحر اصفهانى- بنابر نقل فخر رازى- سخنى دارد كه در آن ترجيح مى‌دهد صفات ياد شده درباره فرشتگان نباشند.[1]

سهم مرد دو برابر زن‌ «لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ»

از جمله موضوعات بحث برانگيز درباره نگرش اسلام به زن، مسأله تنصيف ارث اوست كه چه بسا جدال سختى در كنگره‌هاى بين المللى و جهانى مربوط به موضوع زن برانگيخته است. و از جمله مسائل مورد توافق نمايندگان كشورهاى اسلامى با معارضان اين بود كه اسلام در برابر نظامهاى گذشته و برخى از نظامهاى قبيله‌اى كه زن را يكسره محروم از ارث مى‌دانسته‌اند براى زن حق ارث را به رسميت شناخته، و سپس به همين اندازه توافق درباره ارث زن قانع شده‌اند و از مقدار ارث وى و نقطه نظرات تفصيلى اسلام در اين باره چشم پوشيده‌اند.

اما اسلام به عنوان دين جاودانه و فرا نگر و فراگير الهى سخن آخر را گفته و جاى معامله بر سر اين قانون روشن و قاطع و هميشگى نگذاشته است، و ما هر گونه توافقى را كه اندكى عقب‌نشينى از معيارهاى اسلامى باشد سازشكارى و عقب‌نشينى در برابر تهاجمات دشمن نادان مى‌دانيم كه نشان از ضعف و سستى شكننده خواهد داشت.

در فضايى كه اسلام براى زندگى اجتماعى در سطح خُرد- خانواده- يا كلان ترسيم مى‌كند وظايف مرد سنگين‌تر و مسئوليت او فراگيرتر است، و اين به دليل توانايى و نگرش گسترده‌تر اوست كه در شرايط طبيعى سهم او را از ميراث بيشتر مى‌سازد.

خداى متعال نخست رسم‌هاى جاهلى را كه زن را از ميراث محروم مى‌كرد به يك سو افكند:

«لِلرِّجالِ نَصِيبٌ مِمَّا تَرَكَ الْوالِدانِ وَ الْأَقْرَبُونَ وَ لِلنِّساءِ نَصِيبٌ مِمَّا تَرَكَ الْوالِدانِ وَ الْأَقْرَبُونَ مِمَّا

[1] . تفسير كبير، 31/ 31 و تفسير ابو مسلم، ص 351- 352.