تفسيرى تدوين كرده است، معتقد است كه جمله تطهير ناظر به همسران پيامبر است. او در اين‌باره به سه خبر استناد مى‌كند، اما خود وى بيش از چهار برابر اين تعداد خبر، درباره نزول جمله تطهير در حق خصوصِ خانواده امير مؤمنان روايت مى‌كند. (سيوطى، 1404 ق، ج 5، ص 198 و 199) اين مسأله در خصوص راويان اين روايات جعلى نيز اتفاق افتاده است؛ چراكه در روايتى به ابن‌عباس نسبت داده شده كه آيه تطهير در باره همسران پيامبر است؛ حال آن‌كه خود وى روايت كرده است كه اين جمله در شأن آل كساء نازل شده است. (سيوطى، همان، ج 5 ص 198؛ حسكانى، 1411 ق، ج 2، ص 50 و 51) همين تناقض، در انتساب روايت همسران پيامبر، در مورد روايت كلبى نيز وجود دارد. (شوكانى، 1373، ج 4، ص 278 و 279)

اين نشان مى‌دهد كه امثال ابن‌عباس وكلبى از اين سخنان مبرا هستند و دست ناپاك جاعلان در اين روايات هويداست؛ آنان چنين رواياتى را ساخته وبه بزرگانى چون ابن‌عباس نسبت داده‌اند. همين مسأله سبب بى توجهى مفسران به اين‌گونه روايات شده است. همان‌گونه كه اشاره شد، مفسر بزرگ جهان اسلام، طبرى، در برابر تعداد بسيارى از روايات مربوط به آل كساء، به تك روايتى اشاره مى‌كند و مى‌گذرد. اين‌ها، همه، قراين و شواهدى بر سستى و ضعف اين دست روايات است.

از سويى ديگر، در گزارش‌هاى روايى فراوانى مصداق «اهل البيت» تبيين شده است. واژه «اهل البيت» به معناى «اهل وساكنان خانه» است و تا زمان نزول آيه تطهير، در معناى خاصى، عَلَم نشده بود. گزارش‌هاى حديثى فراوانى در كتب تفسيرى و روايى اهل تسنن و شيعه درباره مفهوم «اهل البيت» نقل شده است كه نشان مى‌دهد مراد از اهل بيت، خصوص خانواده امير مؤمنان مى‌باشد.

براساس اين روايات، پيامبر ماه‌ها، هنگام گذر از كنار خانه حضرت فاطمه عليها السلام آن‌ها را با واژه اهل‌بيت خطاب مى‌كرد. ابو حمراء مى‌گويد: در زمان پيامبر، به مدت شش ماه نگهبان شهر بودم و در اين مدت مى‌ديدم كه پيامبر هنگام طلوع فجر، درِ خانه على و فاطمه مى‌آمد و مى‌گفت: «الصلاة الصلاة؛ همانا خداوند مى‌خواهد آلودگى را از شما اهل بيت دور كند و شما را به نيكى، پاك گرداند.» (طحاوى، 1333 ق، ج 1، ص 338 و 339؛ طبرى، 1412 ق، ج 5، ص 198) هم‌چنين بر اساس گزارش‌هاى روايى بسيارى، حضرت رسول بر تك‌تك نام اهل‌بيت خود تصريح كرده است؛ براى نمونه در جريان مباهله، حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم على و فاطمه و حسن و