تفاوت‌هاى ديگر مربوط به تفصيل يا اجمال هريك از دو تفسير است؛ از مواردى كه گفته شد، دو تفسير با هم هماهنگ‌اند، در برخى، قول ابن‌عباس در تفسير ابن وهب تنها يكى از اقوال مذكور در الواضح است. اين امر نمايانگر آن است كه مؤلف الواضح صرفاً به اقوال تفسيرى ابن‌عباس اكتفا نكرده است و تفسير ساير مراجع را هم ذكر كرده است؛ به عنوان نمونه «متوسمين» در آيه 75 سوره حجر به «متفرسين» معنا شده است كه يكى از چهار معناى مذكور در الواضح است: «للمتوسمين» للمتفرسين و يقال: للمتفكرين و يقال: للناظرين و يقال: للمعتبرين.»[1]

در برخى موارد هم در الواضح توضيحى افزون بر آنچه كه در تفسير ابن وهب آمده يافت مى‌شود؛ به عنوان نمونه ابن وهب قول ابن‌عباس در تفسير آيه‌ وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ وَ الْأَرْضِ ذاتِ الصَّدْعِ‌ را چنين آورده است: «الرجع: المطر، والصدع: النبات.» (همان، ج 279، ص 121، الطارق، 12- 11) در الواضح ذيل اين آيات آمده است: «و اقسم بالسماء ذات المطر بعد المطر و السحاب بعد السحاب عاماً بعد عام «والارض ذات الصدع» بالنبات و الزروع و يقال: ذات الاوتاد.»

ابن وهب در تبيين معناى «هباء» از ابن‌عباس چنين آورده است: «الهباء هو الغبار». (همان، ج 3 ص 4)

واژه هباء، در آيات 23 سوره فرقان و 66 سوره واقعه آمده است. در تفسير الواضح اين واژه به همين معنا، اما با توصيف و تشبيه ذكر شده است. ذيل آيه 23 فرقان چنين آمده است: هَباءً مَنْثُوراً كتراب يسطع من حوافر الدواب و يقال كشي‌ء يجول‌[2] فى ضوء الشمس اذا دخلت فى كوة يرى و لايستطاع ان يمس، و در تفسير آيه 6 سوره الواقعه آورده است: «هباء» غبارا كغبار الذى ...» آنگاه پس از ذكر تشبيه مذكور مى‌افزايد: «او كشعاع الشمس يدخل فى كوة تكون فى البيت، او خرق يكون فى الباب.»[3]

[1] . براى موارد ديگر ر. ك: همان، ص/ 8؛ بلد/ 14؛ ص 18؛ ذاريات/ 19؛ ص 50/؛ صافات/ 107؛ ص/ 56؛ نساء/ 79؛ ص/ 147؛ قلم/ 13؛ ص/ 50؛ صافات/ 107؛ ص/ 87؛ مائده/ 54؛ ص/ 136؛ واقعه/ 15؛ مطففين/ 23؛ ص/ 137، اسراء/ 78.

[2] . در تنوير المقباس: يحول آمده است.

[3] . براى ساير موارد ر. ك: تفسير ابن وهب، ج 1، ص 86، روايت 193 و الواضح ذيل آيه 9 سوره حشر.